Jean-François Chiappe
15 lat temu, 21 października 2001 roku zmarł w Wersalu, w wieku 69 lat (ur. 30 XI 1931), Jean-François Chiappe, historyk oraz producent radiowy i telewizyjny, katolik i monarchista; potomek rodziny korsykańskiej, która wydała m.in. deputowanego i sekretarza Konwencji (1792-95) oraz członka Rady Pięciuset (1795-97) za Dyrektoriatu – Ange’a Chiappe’a (1766-1826); jego ojciec – Angelo Chiappe (1889-1945) był prefektem różnych departamentów i regionów zarówno w III Republice, jak w Państwie Francuskim (Vichy), zaś stryj – Jean Chiappe (1878-1940) – prefektem policji paryskiej w latach 1927-34, następnie (1934-36) przewodniczącym Rady Municypalnej Paryża z ramienia konserwatywnej grupy Republikanów Niezależnych, a w 1940 marszałek Ph. Pétain mianował go Wysokim Komisarzem Francji w Lewancie; Jean-François ukończył Kursy Hattemera w 1954, a następnie rozpoczął pracę w firmie kosmetycznej L’Oréal jako dyrektor reklamy; od 1957 był współautorem i współproducentem wielu programów telewizyjnych oraz radiowych (głównie historycznych); był też redaktorem naczelnym przeglądu Le Miroir de l’histoire [„Zwierciadło Historii”]; w 1961 ożenił się z pisarką i producentką Mariną Grey (1919-2005) – córką gen. Antona Denikina, która po śmierci męża powróciła do Rosji, otrzymując od prezydenta W. Putina obywatelstwo rosyjskie; od 1957 współpracował z („otwartym na wszystkie prawice”) przeglądem C’est-à-dire [„To znaczy”] Jeana Ferré (1929-2006) – późniejszego (1987) założyciela Radia Courtoisie, a od 1958 – z ultraprawicowym tygodnikiem Rivarol; w 1976 został członkiem i wiceprzewodniczącym Komitetu Centralnego Frontu Narodowego; wspierał kandydaturę J.-M. Le Pena w wyborach prezydenckich od 1988; był również wiceprezesem Stowarzyszenia Zawodowego Prasy Monarchistycznej i Katolickiej; autor trzytomowej historii powstania w Wandei oraz dwutomowej Historii prawic francuskich, biograf Monteskiusza, Ludwika XV, Ludwika XVI, Georgesa Cadoudala i hr. de Chambord (Henryka V); laureat Wielkiej Nagrody Goberta Akademii Francuskiej (1983) i Nagrody Hugona Capeta (1996).
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
