Czyściec jest dogmatem wiary

Wątki Przywileju Sobotniego, trzydziestu Mszy Gregoriańskich oraz odpustów miały na celu ukazanie korzyści, jaką dają w uwalnianiu dusz z Czyśćca. Poniżej w sposób bardziej szczegółowy prezentujemy ten – w dużym stopniu zapomniany, jeśli nie odrzucony – dogmat o Czyśćcu, to jest miejscu, w którym dusze członków Kościoła Cierpiącego odpokutowują swoje grzechy.

Święty Franciszek Salezy (1567 – 1622) ubolewał nad tym, jak zapominano o zmarłych, pisząc: „Zdaje się, że pamięć o nich przemija wraz z dźwiękiem dzwonów na pogrzebie.” Jak z kolei stwierdza w swojej znakomitej książce pt. „Czyściec w świetle legend i żywotów świętych” o. François Xavier Schouppe SJ, „głównymi przyczynami tego zapomnienia są ignorancja i brak wiary; nasze pojęcie Czyśćca jest zbyt mgliste, zaś nasza wiara zbyt słaba.”

Aby naprawić te braki, Jezuita przedstawia trzy źródła mogące wyjaśnić wiernym wielką doniosłość tego zagadnienia: doktrynę Kościoła, nauczanie Doktorów Kościoła oraz teologów, a także objawienia świętych.

Dogmatyczne nauczanie na temat Czyśćca

Kościół podaje tu dwie prawdy, jasno określone mianem dogmatów wiary: po pierwsze, Czyściec istnieje; po drugie, dusze czyśćcowe mogą doznać wspomożenia od wiernych, szczególnie poprzez Ofiarę Mszy Świętej.

W odpowiedzi na rewolucję protestancką Sobór Trydencki potwierdził nauczane już przez Sobór Lyoński II istnienie Czyśćca. Nakazano również biskupom, by zdrowa doktryna Kościoła o Czyśćcu była wszędzie nauczana, tak aby katolicy się jej trzymali i wyznawali ją.

Oto pięć istotnych kanonów Soboru Trydenckiego:

1. Ponieważ Kościół katolicki – pouczony przez Ducha Świętego, w oparciu o Pismo Święte oraz starożytną tradycję Ojców, podczas świętych soborów, a ostatnio na tym powszechnym soborze – nauczał, że istnieje czyściec, a dusze w nim zatrzymane wspierane są wstawiennictwem wiernych, szczególnie zaś miłą [Bogu] ofiarą ołtarza, święty sobór nakazuje biskupom pilną troskę o to, by chrześcijanie wierzyli, zachowywali, byli nauczani oraz by wszędzie głoszono zdrową naukę o czyśćcu, przekazaną przez świętych ojców i święte sobory. 

2. Gdyby ktoś mówił, że po otrzymaniu łaski usprawiedliwienia każdy pokutujący grzesznik uzyskuje takie odpuszczenie winy i zmazanie wiecznej kary, że nie podlega już żadnej karze doczesnej do odpokutowania w tym świecie lub w przyszłym w Czyśćcu, zanim będzie mógł wejść do Crólestwa Niebieskiego – niech będzie wyklęty.

​

Z doktryny tej jasno wynika, że wiara w istnienie Czyśćca jest dogmatem Kościoła Katolickiego i ci, którzy ją odrzucają nie mogą nazywać się katolikami.

Wartość objawień prywatnych

Objawienia dane świętym, zwane prywatnymi, nie należą do Depozytu Wiary, który Pan Nasz Jezus Chrystus przekazał Swemu Kościołowi. Są one faktami historycznymi, opartymi na ludzkich świadectwach, w które wolno nam nie wierzyć bez popadania w grzech przeciwko wierze. Jednak gdy potwierdza się ich prawdziwość, nie możemy odrzucać ich nie popadając w konflikt z rozumem, który wymaga, by uznawać prawdę gdy jest odpowiednio ukazana.

Są dwa rodzaje objawień prywatnych: wizje i pojawienia. Wizje to doświadczane subiektywnie światło odkrycia tajemnic Bożych, udzielane przez Boga rozumieniu wybranych osób. Taki charakter miały wizje wielu proroków i świętych, mające za cel w sposób nadprzyrodzony przekazać człowiekowi prawdy duchowe.

Pojawienia się zaś to obiektywne zjawiska, których można dowieść na podstawie materialnych dowodów zewnętrznych względem osób ich doznających. Pojawienia się dusz będących w Czyśćcu są częste, a ich dowód stanowią ogniste znaki wypalone na przedmiotach, których dotknęły. W życiu świętych spotykamy wiele takich objawień.

Konkretne, namacalne dowody pozostawione przez te dusze zostały zebrane w XIX wieku przez kapłana, ojca Victora Jouet i złożone w specjalnym Muzeum Dusz Czyśćcowych w Rzymie.

Bóg pozwala na takie objawienia by ulżyć owym duszom oraz by zachęcić nas do współczucia im i modlitwy za nie. Służą one także temu by podkreślić, jak straszne są rygory Jego Sądu nad tymi przewinami, które nieopatrznie uznajemy za błahe.

Najświętsza Maria Panna pociesza Dusze Czyśćcowe

Dusze Kościoła Cierpiącego od zawsze błagają członków Kościoła Walczącego o wstawiennictwo. Nasze modlitwy i ofiary w ich intencji są dla nich źródłem wielkiej ulgi. Dla żyjących zaś to środek w dążeniu do większej świętości.

Ogromnym pocieszeniem dla dusz w Czyśćcu są wizyty Błogosławionej Dziewicy Maryi. W Objawieniach świętej Brygidy, Królowa Niebios nazywa samą siebie pięknym imieniem „Matki Dusz Czyśćcowych, Matką wszystkich będących w miejscu odkupienia”. Dodaje też: „Modlitwy moje łagodzą kary nałożone na grzeszników za ich winy.”

Pani nasza okazuje swe miłosierdzie w Czyśćcu szczególnie w soboty i w różne jej uroczystości, które w Czyśćcu stają się świętami. Jak wynika z objawień wielu świętych, w dniu szczególnie jej poświęconym – Sobotę, Maryja zstępuje do lochów Czyśćca by odwiedzić i wesprzeć oddanych jej. Zgodnie z pobożnym wierzeniem, uwalnia ona dusze ludzi, którzy nosili za życia jej szkaplerz i zasługują na Przywilej Sobotni, a następnie niesie ulgę i pocieszenie innym duszom, które praktykowały szczere oddanie Jej.

[Pewnej soboty wpadła ona w ekstazę i w duchu została przeniesiona do Czyśćca, który zamienił się w napawający zachwytem raj, skąpany w jasnym świetle, a nie w ciemności. Potem zaś ujrzała Królową Niebios otoczoną przez aniołów, którym nakazała uwolnić owe szczególne dusze i przyprowadzić je do Nieba.

Wydaje się, że w Święto Jej chwalebnego Wniebowzięcia szczególnie liczne dusze dostępują uwolnienia. Święty Piotr Damiani stwierdza, że w ten dzień Błogosławiona Matka wybawia kilka tysięcy dusz. Jest tak dlatego, że Maryja znajduje przyjemność w przedstawianiu swym dzieciom chwały Niebieskiej w dniu, w którym Ona sama doświadczyła błogosławiącej Ją wizji.

Oprócz wsparcia od Najświętszej Marii Panny dusze czyśćcowe otrzymują również pocieszenie od świętych Aniołów, a w szczególności swoich Aniołów Stróżów. Doktorzy Kościoła uczą, że ochronna misja anioła stróża kończy się dopiero w momencie, w którym jego podopieczny wchodzi do Nieba.

Jeśli w momencie śmierci dusza w stanie łaski nie jest jeszcze godna by oglądać oblicze Boga anioł stróż prowadzi ją do miejsca pokuty, w którym pozostaje razem z duszą, by dostarczać jej wszelkiej pomocy i pocieszenia jakie są w jego mocy. Celem anioła stróża jest pomoc będącej pod jego opieką duszy w dojściu do jej domu w Niebie.

W objawieniu udzielonym świętej Małgorzacie z Kortony w czasie, gdy modliła się za dusze pozostające w Czyśćcu, Nasz Boski Odkupiciel rzekł jej: „Wielkie jest cierpienie, którego doświadczają, lecz byłoby nieporównanie większe, gdyby nie odwiedzali ich i nie pocieszali Moi Aniołowie, których widok wspomaga ich w cierpieniach i daje orzeźwienie w oczyszczeniu.”

Objawienia te są zupełnie zgodne z nauczaniem Kościoła. Zdaniem wielu Doktorów Kościoła, Aniołowie Stróże informują dusze czyśćcowe o tym, kim są ich dobroczyńcy i nawołują do modlitwy za nich.

Błogosławiona Agnieszka od Jezusa, która żyła w nieustannej i zażyłej łączności ze świętymi Aniołami dała świadectwo wielu objawień, w których ujrzała Aniołów Stróżów wstawiających się za swymi podopiecznymi, niosących im pocieszenie pośród płomieni, w których cierpieli i prowadzących ich do Nieba gdy kończyła się ich ekspiacja.

Nasza Pani i Aniołowie Święci to naturalni pośrednicy między Czyśćcem i ziemią, tak samo jak między Czyśćcem a Niebiosami. Jakże wielką jest to pociechą dla tych, którzy za życia pokazali oddanie Błogosławionej Dziewicy i swym Aniołom Stróżom!

dr Remi Amelunxen

tłum. Igor Pokora

Kategoria: Religia, Wiara