António Tavares Magessi
20 czerwca 1843 roku zmarł w Lizbonie, w wieku ok. 73 lat (ur. w 1771), António Tavares Magessi, brygadier armii portugalskiej, obrońca sprawy legitymistycznej (miguelista); potomek rodziny szlacheckiej, pochodzenia włoskiego (z księstwa Massy i Carrary), która osiadła w Portugalii za panowania (1750-1777) króla Józefa I; karierę wojskową rozpoczął w 1790 roku; w czasie „wojny o pomarańcze” z Hiszpanią i Francją (1801) został awansowany do stopnia majora; był jednym z pierwszych oficerów, którzy po inwazji napoleońskiej na Portugalię w listopadzie 1807 i ucieczce dworu królewskiego do Rio de Janeiro zeszli do podziemia podporządkowując się Juncie Patriotycznej, która wywołała powstanie antyfrancuskiej; awansowany przez Radę Regencyjną do stopnia pułkownika, został dowódcą tzw. Batalionu Łowców, prowadzącego wojnę partyzancką (guerrilha) i odegrał wybitną rolę w wojnie o niepodległość z Francuzami; za swoje wybitne zasługi został w 1818 roku komandorem Zakonu Św. Benedykta Avis, dwa lata później awansowany do stopnia brygadiera, a w 1822 król Jan VI podniósł go do godności szlachcica Domu Królewskiego; w reakcji na liberalną rewolucję w Porto przystąpił (1823) do kontrrewolucyjnego powstania (tzw. Vilafrancada), wszczętego przez infanta Dom Miguela (1802-1866) w obronie suwerenności królewskiej, za co otrzymał Medal Wierności Królowi i Ojczyźnie; po wstąpieniu na tron (1826) liberalnego Dom Pedra, jako Piotra IV (1798-1834), odmówił złożenia przysięgi na Kartę konstytucyjną i zbuntował siły zbrojne kilku garnizonów, został jednak zmuszony do przekroczenia granicy hiszpańskiej po kontrakcji generałów liberalnych; powrócił do Portugalii po aklamacji Dom Miguela jako króla Michała I przez Kortezy tradycyjne (Trzech Stanów) w lipcu 1828; odtąd był aż do końca domowej Wojny Dwóch Braci (Guerra dos Dois Irmãos) – liberała Piotra i tradycjonalisty Michała – jednym z najwierniejszych i najbardziej oddanych dowódców strony legitymistycznej; po klęsce miguelistów w 1834 roku odrzucił propozycję przejścia w służbę zwycięskiej strony konstytucjonalistów; amnestionowany, przeszedł do życia cywilnego, prowadząc jednak nadal walkę na polu politycznym z liberałami.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
