abp Alfredo kard. Ottaviani
29 października 1890 roku urodził się w Rzymie abp Alfredo kard. Ottaviani; był jedenastym z dwanaściorga dzieci w rodzinie robotniczej; święcenia kapłańskie przyjął w 1916 roku, następnie otrzymał tytuły honorowe tajnego szambelana papieskiego (1922), prałata domowego (1927) i pronotariusza apostolskiego (1931); po studiach wykładał w kilku uczelniach katolickich i był rektorem Papieskiego Kolegium Czeskiego; w Kurii Rzymskiej był kolejno: sekretarzem Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych (1928-29), substytutem w Sekretariacie Stanu (1929-35), asesorem w Kongregacji Św. Oficjum (1935-53), prosekretarzem tejże kongregacji (1953-59), jej sekretarzem (1959-66) i wreszcie – po jej przemianowaniu – proprefektem Kongregacji Nauki Wiary (1966-68); do godności kardynała diakona został wyniesiony w 1953, a kardynała prezbitera w 1967; w 1962 został arcybiskupem tytularnym diecezji Berea; 30 VI 1963 dokonał aktu koronacji Pawła VI; był autorem projektu schematu o Kościele w świecie współczesnym, odrzuconego i spostponowanego na Soborze Watykańskim II przez modernistyczną „konspirację nadreńską”; współsygnatariuszem (z A. kard. Bacci) Krótkiej analizy krytycznej NOM oraz autorem dwutomowej rozprawy o właściwych relacjach między Kościołem a państwem (Institutiones iuris publici ecclesiastici); był kapłanem wyjątkowo świątobliwym i wiernym swojej dewizie Semper idem („Zawsze ten sam”); ociemniały i pogrążony w smutku nad stanem chaosu w Kościele, zmarł w 1979 roku.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
