Zygmunt Bartkiewicz
21 października 1867 roku urodził się w Pabianicach Zygmunt Kazimierz Bartkiewicz, nowelista, powieściopisarz i felietonista; pochodził z rodziny szlacheckiej, lecz zmieszczaniałej: jego dziadek był żołnierzem wojny polsko-rosyjskiej 1831 roku, a potem długoletnim burmistrzem Pabianic, ojciec zaś – cenionym lekarzem, praktykującym w Łodzi; uczęszczał do gimnazjum w Łodzi, lecz został z niego usunięty za używanie „cudzoziemskiego języka” (tj. polskiego); szkołę średnią ukończył w Warszawie, a następnie był słuchaczem Wyższej Szkoły Handlowej Leopolda Kronenberga; w Monachium i w Paryżu studiował malarstwo; po powrocie do Łodzi (1895) założył Salon Artystyczny; w 1897 roku wziął ślub z Mieczysławą Trapszówną, znaną później jako Mieczysława Ćwiklińska (1879-1972), lecz małżeństwo to przetrwało zaledwie czternaście miesięcy; w 1907 zakupił dworek w Brwinowie, gdzie mieszkał niemal do końca życia; jako dziennikarz debiutował w 1898 na łamach łódzkiego Rozwoju, a jako pisarz (nowelista) w 1907; w swoich nowelach, opowiadaniach i (jedynej – Historia jednego podwórza) powieści łączył elementy stylu naturalistycznego z tradycją gawędy szlacheckiej; kontrrewolucyjny wydźwięk ma jego zbiór nowel z 1911 roku Złe miasto (najlepszy w literaturze polskiej obraz Łodzi po Ziemi obiecanej W. S. Reymonta) oraz opowiadanie Emigrant z 1905 roku; nie angażował się w życie polityczne, ale sympatyzował z Narodową Demokracją; w 1935 roku został odznaczony Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury; zmarł w Warszawie w 1944 roku.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
