sir William Davenant
7 kwietnia 1668 roku zmarł w Londynie, w wieku 62 lat (ochrzczony 3 III 1606), sir William Davenant vel D’Avenant, poeta, dramaturg i entreprener teatralny; był synem burmistrza Oksfordu i właścicielki zajazdu Crown Inn oraz chrześniakiem Szekspira (swojego biologicznego ojca, jak sam chętnie sugerował); studiował w Lincoln College w Oksfordzie, ale dyplomu nie uzyskał, a następnie służył na dworach arystokratycznych; w 1630 nabawił się kiły, która poważnie oszpeciła mu nos, co stało się przedmiotem wielu złośliwych komentarzy; po śmierci Bena Jonsona (1572-1637), w 1638, otrzymał zaszczytny (i dożywotni) tytuł poety nadwornego (Poet Laureate) rodziny królewskiej, został też mianowany dyrektorem Kompanii Królewskiej przy teatrze Cockpit; jako zagorzały rojalista walczył po stronie króla Karola I Stuarta w wojnie domowej i w 1643 został przez niego nobilitowany; od 1646 przebywał na emigracji we Francji, gdzie przeszedł na katolicyzm; w 1650 otrzymał od Karola II stanowisko zastępcy gubernatora Marylandu, lecz podczas podróży do Ameryki został pojmany przez republikańskich rebeliantów i uwięziony w Tower, skąd zwolniono go w 1652, podobno dzięki wstawiennictwu Johna Miltona (1608-1674), lecz ułaskawiony został dopiero w 1654, kiedy też opublikował swój homerycki w stylu epos Gondibert, w którym opiewał miłości rycerskiej; w domu swojego protektora – hr. Rutland otworzył prywatny teatr (publiczne zostały zamknięte przez purytanów), gdzie w 1656 wystawił pierwszą angielską operę (Oblężenie Rodos) z własnym librettem (ani tekst, ani partytura, nie zachowały się do naszych czasów); po raz kolejny został uwięziony w 1659 za spiskowanie w celu przywrócenia władzy Karolowi II, lecz wkrótce zwolniono go i ponownie wyjechał do Francji; po Restauracji monarchii (1660) otrzymał jeden z dwu patentów teatralnych, stając na czele trupy księcia Yorku (Duke of York’s Men), działającej w Lincoln’s Inn Fields; wystawiał m.in. własne sztuki, jak i adaptacje dramatów Szekspira; założył też pierwszą w Anglii szkołę aktorską i jako pierwszy wprowadził na scenę angielską kobiety jako aktorki; jako poeta reprezentował nurt poezji metafizycznej; został pochowany w Zakątku Poetów (Poets’ Corner) w Opactwie Westminsterskim.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
