Onésimo Redondo
80 lat temu, 24 czerwca 1936 roku zginął w Labajos k. Segowii (Kastylia), w wieku 31 lat (ur. 16 II 1905), Onésimo Redondo Ortega, nazywany El Caudillo de Castilla; działacz syndykalistyczny, polityk i publicysta; Kastylijczyk z Valladolid, pochodził z rodziny ziemiańskiej; w 1926 ukończył prawo na uniwersytecie w Salamance; dzięki protekcji współzałożyciela Narodowego Stowarzyszenia Propagandystów Katolickich (ACNP) i dyrektora El Debate – Angela Herrery Orii (późniejszego księdza i kardynała), uzyskał w 1927 posadę lektora języka hiszpańskiego na uniwersytecie w Mannheim; po powrocie do Hiszpanii został liderem Syndykatu Plantatorów Buraka Cukrowego w Starej Kastylii; początkowo monarchista związany z Akcją Katolicką, po proklamowaniu II Republiki (1931) rozpoczął samodzielną działalność polityczną jako założyciel i przywódca Kastylijskich Junt Akcji Hiszpańskiej (JCAH), odrzucających demokrację, liberalizm, kapitalizm i marksizm; jeszcze w tym samym roku (w listopadzie) organizacja ta połączyła się z madrycką grupą faszysty i wydawcy tygodnika La Conquista del Estado [„Podbój Państwa”] Ramira Ledesmy Ramosa (1905-1936); efektem tej fuzji było powstanie Junt Ofensywy Narodowo-Syndykalistycznej (JONS), które jako swoje godło przyjęły anagram Królów Katolickich „Jarzmo i Strzały” (El Jugo y las Flechas); kierowane oficjalnie przez triumwirat: Redondo, Ledesma i Francisco Jiménez (później Antonio Bermúdez Cañete) JONS od początku targała sprzeczność pomiędzy reakcyjno-katolickim i tradycjonalistycznym (inspirowanym myślą prekursora nacionalcatolicismo – Marcelina Menendeza Pelayo) „faszyzmem agrarnym” Redonda a laickim i modernistycznym filohitleryzmem Ledesmy; w 1932 wziął udział w antyrepublikańskim powstaniu (sanjurjada) gen. J. Sanjurjo, a po jego porażce udał się na emigrację do Portugalii, skąd przysyłał artykuły do nowego tygodnika JONS Igualdad [„Równość”]; po amnestii i powrocie do Hiszpanii (X 1933) założył z Ledesmą nowy tygodnik JONS; początkowo zamierzał kandydować do parlamentu, ale wycofał swoją kandydaturę, aby nie osłabiać szans kandydata chadeckiej CEDA; podczas uroczystości w Teatrze Calderona w Valladolid 4 III 1934 JONS połączyła się z Falangą Hiszpańską José Antonia Prima de Rivery, a Redondo pozostał w FE y de las JONS również wtedy, kiedy (II 1935) Ledesma z niej wystąpił (uznając ją za „zbyt burżuazyjną”); po utworzeniu rządu Frontu Ludowego został (19 III 1935) aresztowany i osadzony w więzieniu w Ávili, gdzie 19 lipca uwolnili go żołnierze z armii powstańczej; powrócił natychmiast do rodzinnego Valladolid, gdzie sformował grupę falangistów, która ruszyła na Madryt, staczając potyczkę na przełęczy Alto del Léon w Sierra de Guadarrama; w drodze do Segowii, dokąd jechał samochodem wraz z bratem oraz trzema innymi falangistami, w miejscowości Labajos padł ofiarą zasadzki zorganizowanej przez milicjantów z anarchistycznej CNT; pośmiertnie został uznany za jednego z męczenników Krucjaty, a po instauracji monarchii (1947) otrzymał (18 VII 1949) tytuł hrabiego Labajos; 25 VII 1961 został odsłonięty na Wzgórzu św. Krzysztofa (Cerro de San Cristóbal) w Valladolid pomnik architekta Jesusa Vaquero z rzeźbami Manuela Ramosa, przedstawiającymi Redondo z dłonią wzniesioną w pozdrowieniu rzymskim, w otoczeniu czterech mężczyzn, symbolizujących cztery stany (rolnik, robotnik, student i bojownik), nad którymi unoszą się Jarzmo i strzały, łączące dwie betonowe kolumny; pomnik ten, przez szereg ostatnich lat celowo zaniedbywany i dewastowany przez graffiti, w lutym 2016 został całkowicie rozebrany na mocy tzw. prawa o pamięci historycznej [sic!], jedynie rzeźby po protestach organizacji falangistowskich zostały przeniesione do muzeum w Salamance.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
