RFN dąży do zatarcia się śladów zbrodni niemieckich?
W związku z obchodami 70. rocznicy wybuchu powstania w niemieckim nazistowskim obozie zagłady Sobibór, 14 października b.r. Międzynarodowy Komitet Oświęcimski/Auschwitz zaapelował do rządu Niemiec o wsparcie prac przy zachowaniu miejsca pamięci, w którym zginęło ponad 250 tys. ludzi.
Apel związany jest z tym, że do tej pory strona niemiecka nie wyraziła specjalnego zainteresowania wsparciem projektu mającym na celu upamiętnienie zbrodni popełnionych przez Niemców w tym obozie.
Co więcej, w programie telewizyjnym „Kontraste” wyemitowanym 26 września na antenie ARD pojawiła się wypowiedź Cornelii Pieper, podsekretarz w Federalnym Ministerstwie Spraw Zagranicznych (Auswärtiges Amt), iż: „Powiedziano nam, że do tej pory projekty w Sobiborze przygotowywane były z innymi partnerami, a więc państwami, które także miały tam swoich więźniów. Niemcy do nich nie należą”. Audycja, pt. „Renowacja Oświęcimia: ile dla Niemców warta jest pamięć? (Sanierungsfall Auschwitz: Wie viel ist Deutschland das Gedenken wert?), poświęcona była problemowi zbyt małego wsparcia finansowego udzielanego ze strony Niemiec na renowację obiektów obozu w Oświęcimiu. Przy okazji została poruszona także sprawa Sobiboru.
Wypowiedź Pieper wywołała oburzenie wśród członków kilku niemieckich organizacji zajmujących się upamiętnianiem pamięci o nazistowskich zbrodniach. Oprócz podstawowego zarzutu, iż Niemcy powinni współfinansować projekt w Sobiborze z racji z tego, że są odpowiedzialni za te zbrodnie, Pieper zarzucono także, iż pominęła milczeniem zamordowanie tam 20 tys. niemieckich Żydów. 7 października niemiecka partia „Grundrechtepartei” wniosła do prokuratury zawiadomienie o popełnieniu przez Pieper przestępstwa negowania Holokaustu.
Natomiast na swojej stronie stowarzyszenie „Pociąg pamięci” (Zug der Erinnerung) informuje, że od władz RFN, oraz publicznej Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość” (EVZ) nie uzyskało żadnego finansowego wsparcia na zorganizowanie przejazdu „pociągu pamięci” na uroczyste obchody 70. rocznicy wybuchu powstania w Sobiborze.
Komentarz:
Z punktu widzenia interesów niemieckiej polityki na pewno jest to bardzo „opłacalna” strategia, gdyż państwo polskie, na terenie którego znajdowało się najwięcej niemieckich obozów koncentracyjnych, nie jest w stanie finansowo zadbać o utrzymywanie ich w takim stanie, aby potomni wiedzieli, jak wyglądała niemiecka polityka eksterminacyjna.
Zamiast tego, strona niemiecka coraz bardziej zainteresowana jest zabezpieczaniem śladów niemieckości na terenach należących wcześniej do tego państwa, w tym także pielęgnowaniem cmentarzy pochodzących z czasów II WŚ. Przykładem tego jest sprawa cmentarza w Nadolicach, opisana przez Artura Guzickiego w artykule „Dwa cmentarze” opublikowanym w „Polityce” nr 46 z 2003 roku. Oto jego fragmenty: „Wybrukowane alejki, przystrzyżona trawa. Marmurowe tablice z nazwiskami. Mają przypominać, że ofiarami wojny byli także Niemcy (…). Na cmentarzu rosną 622 drzewa. Dęby, buki i klony. Każde kosztowało 500 marek. Przy każdym jest tabliczka z nazwiskiem fundatora. Za drzewka płaciły osoby prywatne, stowarzyszenia byłych niemieckich żołnierzy i wypędzonych. Wśród nich Witold Krochmal, były wojewoda dolnośląski. (…) Kilka kilometrów za Nadolicami, przy tej samej szosie, tuż przed wioską Miłoszyce, też jest tablica kierunkowa. Tyle, że umieszczony na niej napis 'Cmentarz ofiar hitleryzmu' trudno dostrzec. Tablica stoi w zarośniętym chwastami rowie. Polna droga prowadzi do miejsca, w którym pochowano sześciuset więźniów filii obozu koncentracyjnego” (M.Z.).
Tekst apelu:
Strona audycji „Renowacja Oświęcimia: ile dla Niemców warta jest pamięć?” :
Treść doniesienia do prokuratury „Grundrechtepartei”:
http://zugdererinnerung.de/download/2013-10-07-StrafanzeigePiper.pdf
Informacje na stronie stowarzyszenia „Pociąg pamięci”:
http://www.zug-der-erinnerung.eu/
Kategoria: Wiadomości
