Marino Gentile
25 lat temu, 31 maja 1991 roku zmarł w Padwie, w wieku 85 lat (ur. 9 V 1906), Marino Gentile, filozof i pedagog; studia filozoficzne ukończył w Wyższej Szkole Normalnej w Pizie w 1928, a doktoryzował się w 1930; wychowany w rodzinie laickiej i studiujący w bastionie idealizmu Giovanniego Gentilego (zarazem głównego ideologa faszyzmu „liberalnego”), podczas studiów nawrócił się na katolicyzm i został działaczem organizacji studentów katolickich FUCI, której asystentem kościelnym był ks. G.B. Montini (późniejszy papież Paweł VI); przez 20 lat nauczał filozofii w liceach w różnych miastach; jako teoretyk i praktyk pedagogiki współpracował z faszystowskim ministrem edukacji narodowej – Giuseppe Bottai’m i brał udział w redagowaniu Karty Szkoły (1939), co spowodowało, że po upadku faszyzmu był przez kilka miesięcy zawieszony w nauczaniu; dopiero w 1951 otrzymał tez katedrę historii filozofii na uniwersytecie w Trieście, skąd po dwóch latach przeniósł się do Padwy; w 1955 opracował na zlecenie ministra wychowania „Zasady fundamentalne nowego programu szkoły podstawowej”, a w latach 1959-64 był prezesem Narodowego Centrum Dydaktycznego dla Szkoły Podstawowej; w 1967 założył Bolletino Filosofico, który redagował do śmierci; był członkiem jednej z najstarszych działajacych nieprzerwanie (od 1603) akademii naukowych na świecie – rzymskiej Accademia dei Lincei („Rysi”), Akademii Padańskiej Nauk, Literatury i Sztuk oraz (w latach 1969-71) prezesem Włoskiego Towarzystwa Filozoficznego; jako historyk filozofii zajmował się przede wszystkim metafizyką i etyką grecką i rzymską (presokratycy, Platon, Arystoteles, Seneka), nawiązując także do platońskiej i arystotelejskiej teorii polityki; ojciec filozofa prawa i polityki – Francesca Gentilego (1936-2009).
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
