Kazimierz Kowalski
20 marca 1942 roku zginął (rozstrzelany przez Niemców) w Zgierzu k. Łodzi, w wieku 40 lat (ur. 24 II 1902), Kazimierz Kowalski, prawnik i polityk narodowy; ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, absolwent prawa na UW (1926); już podczas studiów związał się z obozem narodowym, jako działacz Młodzieży Wszechpolskiej; po ukończeniu aplikacji sędziowskiej pracował jako sędzia w Chełmie i w Łodzi, lecz w 1931 przeszedł do adwokatury, zakładając kancelarię w Łodzi; wtedy też powrócił do działalności politycznej, wstępując do Obozu Wielkiej Polski i Stronnictwa Narodowego; w 1933 został prezesem Zarządu Okręgu SN w Łodzi; niebywale rozwinął aktywność stronnictwa w kręgach rzemieślniczych i robotniczych, czego efektem było oddanie na SN aż 98 tys. głosów w wyborach samorządowych w 1934 (przy 6 tysiącach zdobytych cztery lata wcześniej): mówiono więc, że „zdobył Łódź dla Dmowskiego”; sukces ponowił w 1936, kiedy to nacjonaliści uzyskali 27 mandatów do Rady Miasta; w uznaniu dla tych działań, z rekomendacji R. Dmowskiego w lutym 1935 wszedł do Komitetu Głównego SN oraz nieformalnej „siódemki” (następnie „dziewiątki”), a w październiku 1937 został prezesem SN; w stronnictwie, wraz z Jędrzejem Giertychem (1903-92), reprezentował kierunek najbardziej nieprzejednany wobec sanacji, toteż bywał kilkakrotnie aresztowany; potępił też udział Polski w rozbiorze Czechosłowacji; wiosną 1939 opowiedział się zdecydowanie za stawieniem oporu Niemcom, wyrażając jedynie ubolewanie, że w nadchodzącej wojnie ideowi sojusznicy polskich narodowców (Włochy i Hiszpania) będą obiektywnie naszymi przeciwnikami, bo znajdą się w obozie niemieckim; wobec krytyki jego bezkompromisowego stanowiska wobec obozu rządzącego, w czerwcu 1939 ustąpił z funkcji prezesa SN na rzecz bardziej ugodowego Tadeusza Bieleckiego (1901-82); po nastaniu okupacji niemieckiej włączył się w działalność podziemną Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, zorganizowanej przez prof. Karola Stojanowskiego (1895-1947); aresztowany przez gestapo w grudniu 1941 i wielokrotnie torturowany, został rozstrzelany w publicznej egzekucji wraz z ok. 100 innymi rodakami, w tym własnym bratem.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
„ potępił też udział Polski w rozbiorze Czechosłowacji ”
Naprawdę właśnie takie stanowisko przyjął Kazimierz Kowalski, czy to jest dzisiejsza wykładnia prof. Bartyzela? Bo jeśli to drugie, to ja bym się zastanowił czy nie lepiej użyć zwrotu: „potępił skorzystanie przez Polskę z zajęcia Czechosłowacji przez III Rzeszę do odzyskania spornych obszarów Zaolzia” lub jakoś podobnie. Wiadomo o co chodzi.
A po co tak owijać w miękką tkaninę? Rozbiór – to rozbiór! Proste, co nie?