Jakubczyk: Wyobraźnia
Co tak naprawdę znaczy być stworzonym na obraz i podobieństwo Boga? W jaki sposób ludzie są Jego obrazem? Co nas odróżnia od reszty Jego stworzeń i bytów? Przecież wszelkie stworzenia, widzialne i niewidzialne są owocem Jego twórczego dzieła. Tak samo, jak Bóg wypowiedział lub ukształtował nas, powołał także i je do istnienia. Jest On zatem Wszechojcem, a wszystkie Jego stworzenia są Jego dziećmi. To dlatego św. Franciszek mógł mówić o bracie księżycu i siostrze słońcu.
Jest jednak coś co nas, ludzi, w jasny sposób wyróżnia. To „coś” jest czymś wyjątkowym w człowieku, coś co nie występuje w innych stworzeniach. Cóż to takiego? W jaki, wyjątkowy sposób, jesteśmy podobni do Boga?
Tym czymś jest nasz ekskluzywny udział w Bożym dziele tworzenia, w potrójnym blasku Dobra, Prawdy i Piękna. Narzędziami nam danymi – wolność woli i wyobraźnia. Człowiek, w przeciwieństwie do innych stworzeń, ma swobodę wyboru doskonalenia swojego jestestwa. Aby pełniej rozumieć Boga i z Nim współdziałać, by być dobrym jak On. Ważne aby zrozumieć, że dobroć, mimo że jest delikatną i łagodną, posiada jednocześnie największą z sił. Nie należy mylić dobroci z uległością, poddawaniem się bez oporu. Prawdziwie dobry człowiek jest nienaruszalnym wobec prób sprowadzenia go z właściwej drogi lub kiedy zbawienie bliźniego wymaga bezwzględnej surowości. On niezachwianie odpornym jest na wszelkie uwodzidzielstwo i pokusy. Aby stać się dobrym, jak Bóg jest dobry, to kochać pełniej, wybierając swobodnie uchylenie się w ofiarnej służbie dla drugiego; by stać się prawdą, tak jak Bóg jest prawdą to świadomie poddać się i zakceptactować naukę Magisterium Jego Kościoła i używać danego nam umysłu w poznawaniu rzeczywistości, takiej jaką zna Bóg; aby być pięknym jak Bóg jest piękny, to widzieć piękno obrazu i obecności Boga w Jego wszelakim stworzeniu i próbować stać się twórcą, aby tworzyć rzeczy piękne jak Bóg. Aby wziąć czynny udział w dziele Stworzenia. Pomostem który łączy nas z naszym Kreatorem i który pozwala nam na czynny udział w Jego dziele, jest nadana nam – i tylko nam – przez Niego wyobraźnia.
To do nas należy podjęcie niezależnej decyzji aby wykorzystać swą wyobraźnię cnotliwie, wykorzystując ów dar w zgodzie z wolą jego Dawcy, drugą opcją jest wykorzystanie jej do celów własnych, egoistycznych, rzucając bezcenne perły wyobraźni do rynsztoka.
Dar wyobraźni nie różni się od innych darów Bożych. Podług własnej woli możemy, z jej asystą, tworzyć rzeczy piekne i dobre, jak Bóg jest dobry, lub możemy odmówić, wybierając zło. W swej twórczości możemy reprezentować prawdę, jak Bóg jest prawdą, albo możemy wybrać fałsz. Możemy dawać piękne owoce wyobraźni, tak jak Bóg przynosi ze Swojej Boskiej wyobraźni wszystko co jest dobre, lub możemy wybrać brzydotę, kwiat zła, zatruć swą wyobraźnię pychą. Wyobraźnia, jak dusza, której jest ona częścią, musi być ochrzczona. Musi umrzeć dla siebie, tak, aby być wskrzeszoną w Chrystusie. Tak ochrzczona wyobraźnia, jest tą która zrodziła wielkie dzieła Christianitas, które są niczym piękne kwiaty na drzewie chrześcijaństwa.
Myślicielem konserwatywnym, który poświęcił mnóstwo czasu tematowi ludzkiej wyobraźni, był Russell Kirk. Cóż według Kirka leży u podstaw obecnej degenaracji społeczeństw? Dlaczego najczystsze i najwyższe z wyobraźni były dla niego tak ważne? Ponieważ żywa wyobraźnia stoi w opozycji do nudy. Według niego; „Nuda (…) jest największym nieszczęściem zamożnych i stabilnych społeczeństw. Jest ona główną przyczyną samobójstw, przemocy, nienaturalnych przywar, pijaństwa, uzależnienia od narkotyków, a nawet rewolucji … czym bardziej racjonalna istota, tym bardziej podatna jest na nudę”. Antidotum na nudę jest oczywiście wyobraźnia, która jest w stanie wyciągnąć nas z odrętwienia i unieść nasze umysły do wyższego stanu kontemplacji. Ale, w ultraracjonalnej, postoświeceniowej epoce w jakiej obecnie żyjemy, potężne siły przeciwstawiają się jej. Nauki społeczne które dominują współczesne myślenie, cierpią na zupełny brak wyobraźni. Działajmy z naszym Panem i Królem. Kontemplujmy Piękno i Prawdę. Nie pozbawiajmy się naszej wyobraźni, wybierzmy Dobro.
Arkadiusz Jakubczyk
Kategoria: Arkadiusz Jakubczyk, Publicystyka, Religia, Wiara
