Jakubczyk: Słowa Alfreda Wielkiego do syna
Ostatni z tekstów przypisywanych Alfredowi Wielkiemu (szóstemu królowi Wesseksu), któremu warto poświęcić szczególną uwagę, to zbiór przysłów lub powiedzeń pisanych wierszem i prozą, który znalazł się wśród rękopisów ze zbiorów Roberta Cotton’a (the Cotton Library).
W ostatnim z serii król tak oto zwraca się do syna Edwarda:
"Tak rzekł Alfred: Mój drogi synu, siądź teraz przy mnie, dam ci bowiem prawdziwe instrukcje. Synu mój, czuję, że godzina jest blisko, moja twarz pobladła, a moje dni dobiegają końca. Musimy się wkrótce rozstać. Ja podążę w zaświaty, a ciebie okryje splendor moich bogactw. Proszę, byś ty, dziecię moje, starał się być ojcem i panem dla ludzi swoich; bądź ojcem dla dzieci i przyjacielem wdów, pocieszaj biednych i dawaj schronienie słabym, ze wszystkich sił broń prawdy, naprawiaj nią to, co zepsute. Synu mój, przestrzegaj prawa, a wtedy Pan Bóg miłować cię będzie, a miłość Jego ponad wszystko być powinna Twoją nagrodą. Wzywaj imię Pańskie, proś o pomoc w potrzebie, a On z pomocą przyjdzie większą, niż to sobie wyobrazić potrafisz.”
za: Thomas Hughes, Alfred the Great (London: Macmillan and Co., 1891), 297, 299 tłumaczył i opracował Arkadiusz Jakubczyk
Kategoria: Arkadiusz Jakubczyk, Historia, Kultura, Publicystyka
