Henryk V
22 lipca 1940 roku urodził się w Pau (Akwitania) Sykstus Henryk Hugon Franciszek Ksawery Burbon-Parma, infant Hiszpanii, książę (duque) Aranjuezu, książę-regent Parmy i Piacenzy (hiszp. Don Sixto Enrique Hugo Francisco Javier de Borbón-Parma y Bourbon-Busset; wł. Sisto Enrico Ugo Francesco Saverio di Borbone-Parma; franc. Sixte-Henri-Hugues-François-Xavier de Bourbon-Parme), młodszy syn ks. Franciszka Ksawerego Burbon-Parma (1889-1977), ówczesnego regenta Wspólnoty Tradycjonalistycznej, później króla de iure Hiszpanii, Ksawerego I) oraz księżnej Marii Magdaleny Bourbon-Busset (1898-1984); edukację i formację otrzymał w szkołach lasalianów, benedyktynów i marianów, ukończył studia prawnicze, filologiczne (klasyczne i współczesne) oraz finanse; pod przybranym nazwiskiem „Enrique Aranjuez” zaciągnął się w 1965 roku do 1. Bandery (Tercio) hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej, lecz 2 maja, po złożeniu ślubowania na sztandar Hiszpanii i odkryciu jego tożsamości został wydalony z legionu i z terytorium Hiszpanii; następnie walczył jako ochotnik w portugalskich siłach zbrojnych, broniąc Angoli i Mozambiku przed agresją komunistyczną; po zdradzie ideałów karlizmu przez jego starszego brata, Karola Hugona (1930-2010), stanął na czele Wspólnoty Tradycjonalistycznej, która pod jego dowództwem i przy wsparciu ugrupowań frankistowskich (Hiszpański Związek Narodowy, Nowa Siła) oraz prawicowych ochotników z Argentyny, Francji, Włoch i Niemiec stoczyła 9 V 1976 ostatnią bitwę w historii karlizmu (sixtinos contra hugonotos), broniąc dostępu do sanktuarium w Irache pod Montejurrą czerwonej międzynarodówce, zaproszonej tam przez jego brata-socjalistę, i kładąc trupem dwóch „karlomaoistów”; w czerwcu 1988 roku, jako jedyny książę chrześcijański na świecie, wziął udział w ceremonii konsekracji czterech biskupów dla FSSPX przez abpa M. Lefebvre’a i bpa A. de Castro Mayera; w obronie Tradycji katolickiej kierował także listy otwarte do papieży Jana Pawła II (2003) i Benedykta XVI (2005, 2006); w styczniu 2001 roku, podczas podróży po Ameryce Romańskiej, cudem uszedł z życiem z ciężkiego wypadku samochodowego: mimo inwalidztwa nie zaniechał aktywności, lecz wzmógł ją jeszcze, odbywając regularne podróże do Ameryki Południowej, Afryki Północnej i na Bliski Wschód, jako organizator akcji charytatywnych na rzecz ofiar amerykańskich agresji, poszukując także sojuszników politycznych przeciwko amerykańskiej dominacji w świecie; wspierał także francuski Front Narodowy, dopóki na jego czele stał J.-M. Le Pen; jego stałą rezydencją jest pałac w Lignières we Francji, gdzie odbywają się także uniwersytety letnie Action Française; w 2001 roku powołał swój Sekretariat Polityczny, na którego czele stanął karlistowski myśliciel, prof. Rafael Gambra (1920-2004), po śmierci tegoż – prof. Miguel Ayuso (ur. 1961), a od 2010 – prof. José Miguel Gambra (ur. 1950); w 2005 roku kierował w Hiszpanii akcją przeciwko „Konstytucji Europejskiej”; jako prawowity dziedzic koron las Españas nosi imię Henryka V (lub Sykstusa Henryka I), lecz na co dzień używa jedynie tytułu regenta Wspólnoty Tradycjonalistycznej (Comunión Tradicionalista) oraz „Chorążego Tradycji” (el Abanderado de la Tradición); w 2009 roku wystosował list do swoich bratanków, Karola Ksawerego i Jakuba, wzywając ich do uznania 5 zasad legitymizmu hiszpańskiego oraz odbycia formacji pod jego kierunkiem, po której mógłby przekazać im pełnię praw i zobowiązań dynastii prawowitej (legítima); wobec zignorowania tego listu przez adresatów oraz bezdzietności Króla, jego aktualnymi sukcesorami, zgodnie z prawem semisalickim, są: jego siostra Franciszka (ur. 1928) i jej najstarszy syn, ks. Karol Henryk Lobkowicz (ur. 1964); jako członek Domu Kapetyńskiego zajmuje również 43. pozycję w porządku sukcesji korony francuskiej.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
