Guido De Giorgio
125 lat temu, 3 października 1890 roku urodził się w San Lupo (Benewent, Kampania) Guido Lupo Maria De Giorgio, pseudonim Havismat [sanskr. „Śpiewający Szaman”], eseista i poeta; po ukończeniu studiów filozoficznych przeprowadził się do Tunezji, gdzie pracował jako nauczyciel włoskiego, nawiązując też kontakt z lokalnym bractwem ezoteryków islamskich; podczas I wojny światowej poznał René Guénona i za jego pośrednictwem nawiązał współpracę z francuskimi pismami ezoterycznymi: Le Voile d’Isis [„Zasłona Izis”] i l’Initiation; po powrocie do Włoch w latach 20. został współzałożycielem (wraz z Arturo Reghinim, Juliusem Evolą i Giulio Parise) towarzystwa inicjatycznego Gruppo di Ur; współpracował także z pismem Evoli La Torre [„Wieża”], gdzie postulował uniwersalizację i spirytualizację ruchu faszystowskiego; w 1939 roku opublikował i wręczył Mussoliniemu dzieło będące wprowadzeniem do doktryny „Świętego Faszyzmu Rzymskiego” (Sacro Fascismo Romano); ze stanowiska „Tradycji Rzymskiej” (w której akcentował ciągłość, a nie zerwanie pomiędzy poganizmem a chrystianizmem), będącej „Światłem Okcydentu”, które „nigdy nie umiera”, atakował materialistyczny scjentyzm powojennej Europy; jego mistyczne poezje są zapisem praktyk ascetycznych, którym się oddawał; znaczna część jego dorobku została opublikowana pośmiertnie, w latach 80. i 90. ubiegłego wieku. Zmarł w 1957 roku.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
