Bł. bp Klemens August kard. hr. von Galen
70 lat temu, 22 marca 1946 roku zmarł w Münsterze, w wieku 68 lat (ur. 16 III 1878), Bł. bp Klemens August kard. hr. von Galen [Clemens Augustinus Joseph Emmanuel Pius Antonius Hubertus Marie Graf von Galen]; był jednym z trzynaściorga dzieci urodzonym w domu potomka jednego z najstarszych i najznamienitszych rodów w Westfalii; studiował literaturę, historię i filozofię we Fryburgu Bryzgowijskim; po przyjęciu na prywatnej audiencji (1898) u papieża Leona XIII postanowił zostać księdzem; w 1903 ukończył teologię w Innsbrucku, a w 1904 przyjął święcenia kapłańskie; przez wiele lat pracował jako duszpasterz w Berlinie, a w 1929 został proboszczem w parafii św. Lamberta w Münster; w kazaniach i jako publicysta ostrzegał przed zagrożeniem bolszewizmem, piętnował „plagę laicyzmu”, liberalizm i socjalizm; jako zdecydowany konserwatysta i monarchista, odnosił się krytycznie do Republiki Weimarskiej, a jako niemiecki patriota krytykował niesprawiedliwość Traktatu Wersalskiego; w wyborach prezydenckich poparł konserwatywnego protestanta, marsz. Paula von Hindenburga przeciwko katolickiemu demokracie Wilhelmowi Marxowi; 5 VIII 1933 papież Pius XI mianował go ordynariuszem diecezji Münster (jego zawołanie biskupie brzmiało: Nie dla pochwał, ani ze strachu (Nec laudibus, nec timore); od początku występował zdecydowanie przeciwko reżimowi hitlerowskiemu: w liście pasterskim na Wielki Post przestrzegał przed zagrożeniem ze strony „ideologii neopogańskiej”; publicznie polemizował z ideologiem rasizmu Alfredem Rosenbergiem; ze szczególnym zaangażowaniem zwalczał nieludzką praktykę eutanazji starców, kalek i chorych psychicznie; był jednym z pięciu członków komisji redagującej encyklikę Mit brennender Sorge Piusa XI (który mówił o nim: „Olbrzymi, nie tylko wzrostem”); wielokrotnie protestował przeciwko łamaniu przez władze konkordatu, poparł natomiast w 1941 roku wojnę z ZSSR; jego nieugięta postawa względem narodowego socjalizmu zyskała mu miano „lwa z Münsteru”, a jego nielegalnie rozpowszechniane kazania inspirowały członów konspiracyjnej grupy Białej Róży; z powodu jego ogromnej popularności wśród wiernych reżim nie ośmielił się go aresztować, acz Goebbels pisał w Dziennikach, że po wojnie władze rozprawią się z tym „wrogiem państwa” i „zdrajcą narodu”; z tą samą nieugiętością piętnował po wojnie gwałty i rozboje dokonywane przez okupantów na cywilnej ludności niemieckiej; 21 II 1946 papież Pius XII wyniósł go do godności kardynała prezbitera; jego beatyfikacji dokonał 9 X 2005 papież Benedykt XVI.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
