abp Henry Edward kard. Manning
14 stycznia 1892 roku zmarł w Londynie, w wieku 85 lat (ur. 15 VII 1808), abp Henry Edward kard. Manning; po ukończeniu studiów w oksfordzkim Balliol College został (1832) duchownym anglikańskim; w 1883 ożenił się, lecz żona zmarła bezpotomnie po kilku latach (medalion z jej portretem nosił na łańcuszku zawieszonym na szyi również jako duchowny katolicki, do śmierci); w latach 40. zbliżył się do ruchu oksfordzkiego (zw. też traktariańskim), dążącym do odnowienia „Kościoła Wysokiego”, którego jednym z animatorów był późniejszy kardynał, bł. Jan Henryk Newman (1801-90); później niż Newman, bo dopiero 6 IV 1851 konwertował na katolicyzm, a kilka miesięcy później został wyświęcony przez pierwszego abpa Westminsteru – Nicholasa kard. Wisemana (1802-65); w latach 1852-55 studiował w Rzymie; po śmierci Wisemana, został mianowany 16 V 1865 drugim w historii abpem Westminsteru, tym samym zaś zwierzchnikiem całego katolickiego Kościoła Anglii; pod jego energicznymi rządami podwoiła się liczba kapłanów katolickich w Anglii oraz wzrosła liczba katolickich szkół i klasztorów; jako uczestnik Soboru Watykańskiego I należał do najczynniejszych zwolenników promulgowania dogmatu o nieomylności papieskiej; należał do czołowych autorów ultramontańskich w XIX wieku, jak również propagatorów nauczania społecznego papieża Leona XIII w Rerum novarum; kapelusz kardynalski otrzymał z rąk papieża bł. Piusa IX w 1875, a w 1878 brał udział w konklawe, którego wybrało jego następcę; jego ogromny autorytet sprawił, że rząd brytyjski poprosił go o mediację w czasie strajku dokerów londyńskich w 1890 roku, która okazała się skuteczna ku obopólnemu zadowoleniu pracodawców i pracobiorców.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
