Abp Fulton J Sheen: Taktyka komunizmu

Redakcja | 7 października 2015 | 0 Komentarzy

P: Jaki jest ostateczny cel komunizmu?

O: Ostatecznym celem komunizmu jest ustanowienie „światowej dyktatury proletariatu” (Str. 34, Program of the Communist International, Workers’ Library Publication 1936).

P: Jak komunizm zamierza ustanowić taki ustrój?

O: Poprzez Rewolucję. „Rewolucja nie zdarza się tak po prostu, musi być zorganizowana” (Earl Browder, What is Communism? str. 163).

P: Kto organizuje Rewolucję, robotnicy czy Partia Komunistyczna?

O: Partia Komunistyczna. „Rewolucja jest przeprowadzana przez wielkie masy ciemiężonych robotników. Partia Komunistyczna, jako straż przednia najbardziej świadomych robotników, działa jako jej organizator i przewodnik” (Ibid., str. 163).

P: Czy ta Rewolucja jest przeprowadzana we wszystkich krajach świata jednocześnie?

O: Nie. „Rewolucja nie może być postrzegana jako pojedyncze wydarzenie mające miejsce jednocześnie na całym świecie” (Program of the Communist International, str. 35).

P: W jaki sposób odbywa się Rewolucja?

O: Rozpoczyna się wojną domową, która jest warunkiem koniecznym do obalenia wcześniej ustalonego porządku. „Rewolucja oznacza potężną inwazję proletariatu na własność prywatną. (…) Zdobycie władzy przez proletariat polega na brutalnym obaleniu ( …) armii, policji, biurokratycznej hierarchii, sądów, parlamentu itd.” (Program, str. 36).

P: Czy przemoc będzie trwała nadal, nawet po zakończeniu wojny domowej?

O: Tak, będzie trwała dopóki każdy, kto sprzeciwia się komunizmowi, nie zostanie zmiażdżony. „Po zakończeniu wojny domowej zaciekła walka klas trwa pod postacią walki pomiędzy niedobitkami poprzedniego systemu ekonomicznego” (Ibid., str. 48).

P: Skoro komunizm oznacza obalenie własności prywatnej pod każdą postacią, co stanie się z niewielkimi posiadaczami ziemskimi, chłopami, rolnikami itp.?

O: Muszą zostać brutalnie zmiażdżeni. „Proletariat (…) musi bezlitośnie tłumić nawet najmniejszy opór ze strony wiejskich burżujów, którzy sprzymierzają się z właścicielami ziemskimi” (Program, str. 49).

P: Co się stanie z ludźmi mieszkającymi w miastach, którzy mają własne domy, np. sklepikarze, rzeźnicy i inni sprzedawcy?

O: Zachowają swoją własność przez jakiś czas, „aby ich pozyskać” (Program, str. 49), ale koniec końców cała własność prywatna musi zostać obalona (Program, str. 30).

P: Kto gra główną rolę podczas wojny domowej, podczas której własność prywatna jest konfiskowana w imię Rewolucji proletariatu – Partia Komunistyczna czy robotnicy, którym ponoć pomaga?

O: „Partia Komunistyczna gra główną rolę” (Program str. 31, kursywa zachowana).

P: Czy to oznacza, że po ustanowieniu w kraju komunizmu będzie mogła istnieć jakaś inna partia?

O: Nie. Komunizm nie toleruje opozycyjnych partii. „Podstawowa różnica między istnieniem partii na Zachodzie i u nas polega na tym, że jedyna możliwość u komunistów jest następująca: jedna partia jest u władzy, wszystkie inne w więzieniach” (Troud, 13 listopada 1927). Troud jest oficjalnym organem Komitetu Centralnego Syndykatu Robotników Sowieckich.

P: Czy Partia Komunistyczna kiedykolwiek zrzeknie się kontroli nad robotnikami?

O: Nie. „Partia Komunistyczna nigdy nie zrzeknie się swojej kierowniczej roli i inicjatywy rewolucyjnej” (International Correspondence, 5 sierpnia 1935).

P: Przeciwko którym grupom będzie walczył komunizm podczas wojny domowej, aby ustanowić dyktaturę Partii Komunistycznej?

O: Przeciwko: (a) wszystkim formom własności prywatnej (b) wszystkim religiom, Żydom, protestantom, katolikom (c) przeciwko każdej formie kształcenia poza materialistyczną. „Konfiskata wszystkich posiadłości” (Program, str. 40). „Systematyczna i niesłabnąca walka z religią” (Program, str. 53). „Przekształcenie całego systemu kształcenia w oparciu o materializm naukowy" (Program, str. 54).

P: Kogo komuniści uznają za najpotężniejszą siłę stojącą na drodze światowej rewolucji?

O: Głównymi przeszkodami na drodze do ustanowienia proletariackiej rewolucji społecznej są (…) katolickie związki zawodowe, Y.M.C.A., żydowskie organizacje syjonistyczne (…) Amerykańska Federacja Pracy itp. (Program, str. 68 i 69).

P: Czy Komunistyczna Partia Stanów Zjednoczonych jest w jakikolwiek sposób związana z Międzynarodówką Komunistyczną, której centrum mieści się w Rosji a jej przywódcą jest Stalin?

O: Earl Browder, pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych twierdzi że nie. „Komunistyczna Partia [Stanów Zjednoczonych] nie przyjmuje rozkazów z Moskwy” (What is Communism?, str. 205). Jednakże to oświadczenie trzeba oceniać z uwzględnieniem faktów podanych w odpowiedziach na pytania 16-24.

P: Czy trzeba być członkiem Międzynarodówki Komunistycznej, aby uczestniczyć w jej dorocznym kongresie odbywającym się w Moskwie?

O: Tak. Plenum Komitetu Centralnego KPZS 25 grudnia 1935 roku potwierdziła ważność partyjnych dokumentów członków. Tylko członkowie mogą uczestniczyć w obradach.

P: Czy Earl Browder uczestniczył kiedyś w Kongresie Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie?

O: Tak. 28 czerwca 1935 roku Earl Browder pełnił funkcję przewodniczącego podczas siódmej sesji Siódmego Dorocznego Kongresu Międzynarodówki Komunistycznej.

P: Czy Earl Browder, oprócz uczestnictwa w jednej sesji, jest powiązany z Międzynarodówką Komunistyczną w jeszcze jakiś sposób?

O: Tak. Jest wiceprzewodniczącym Międzynarodówki Komunistycznej. Podczas Siódmego Kongresu Międzynarodówki Komunistycznej Browder został skrytykowany za to, że nie zrobił więcej, by przyciągnąć do idei komunizmu milionów bezrobotnych Amerykanów. Zrobiło to na nim takie wrażenie, że zgodził się uczestniczyć w specjalnej konferencji komunistycznych przywódców, której celem było rozszerzenie komunistycznej propagandy na bezrobotnych ze wszystkich krajów.

P: Czy Earl Browder, podczas gdy uczestniczył w Kongresie Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie, wypowiadał się na temat Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych i Międzynarodówki Komunistycznej jako o jednym organizmie?

O: Tak. 18 lipca 1935 roku zadał pytanie, na które sam sobie odpowiedział: „W jaki sposób nasza partia mogła dotrzeć do mas ludzi i wyrwać się z izolacji? Ogromną rolę odegrali przywódcy ruchów strajkowych oraz działań partii pośród bezrobotnych. Podczas kilku najważniejszych strajków, między innymi strajku generalnego w San Francisco, Partia Komunistyczna miała decydujący, przemożny wpływ.”

P: Czy jeszcze ktoś z Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych uczestniczył w randze członka Międzynarodówki Komunistycznej w jej Siódmym Dorocznym Kongresie?

O: Tak, towarzysz Darcy (International Correspondence, 7 października 1935 roku).

P: Czy Międzynarodówka Komunistyczna z siedzibą w Moskwie kiedykolwiek zalecała, żeby amerykańscy komuniści utworzyli Farmersko-Robotniczą Partię i ustanowili Ligę przeciwko Wojnie i Faszyzmowi?

O: Tak. Następujący ustęp pochodzi ze źródeł Trzeciej Międzynarodówki z siedzibą w Moskwie. „W amerykańskich warunkach utworzenie partii dla mas uciskanych robotników, «Partii Pracy i Farmerstwa» mogłoby posłużyć jako odpowiednia forma, by przekonać wielkie masy niezadowolonych robotników. Taka partia byłaby konkretną formą frontu ludowego w Ameryce… Oczywiście taka partia nie będzie ani socjalistyczna, ani komunistyczna. Jednakże musi być partią antyfaszystowską i nie może być partią antykomunistyczną” (G. Dymitrow The working class against fascism, str. 45, kursywa zachowana). „Pod żadnym pozorem inicjatywa ani zadanie zorganizowania partii nie może zaowocować powstaniem partii antykomunistycznej, partii nakierowanej przeciwko ruchowi rewolucyjnemu” (Ibid., str. 46). ”Międzynarodówka Komunistyczna nie stawia żadnych warunków dotyczących wspólnych działań poza jednym i to takim podstawowym warunkiem możliwym do zaakceptowania przez wszystkich robotników, mianowicie: wspólne działania muszą być zwrócone przeciwko faszyzmowi, przeciwko atakom kapitału, przeciwko zagrożeniu wojny, przeciwko wrogowi klasy robotniczej. To jest nasz warunek.” (Ibid., str. 34, kursywa zachowana).

P: Czy Komunistyczna Partia Stanów Zjednoczonych kiedykolwiek zalecała stworzenie Farmersko-Robotniczej Partii lub utworzenie Ligi przeciwko Wojnie i Faszyzmowi?

O: Tak. „Proponujemy zjednoczenie związków zawodowych, organizacji zrzeszających bezrobotnych i ludzi starszych, a także mniejszych partii, takich jak socjaliści i komuniści, w Partię Farmersko-Robotniczą o szerokim spektrum poglądów politycznych” (Earl Browder, Lincoln and the Communist, str. 13). „Musimy udzielić o wiele większego wsparcia Lidze przeciwko Wojnie i Faszyzmowi, która już teraz reprezentuje największy zjednoczony front, który kiedykolwiek powstał w Ameryce” (Ibid., str. 179).

[Zapamiętaj słowa „Zjednoczony Front”]

P: Co twierdzi oficjalny organ Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej o tych, którzy mówią, że nie przyjmują rozkazów z Moskwy?

O: „Ci, którzy twierdzą, że nie przyjmujemy rozkazów z Moskwy są przeciwko proletariackiemu państwu. Jest to dowód, że są sprzymierzeńcami burżuazji (…) i wrogami klasy proletariatu. (…) Przyjmować rozkazy z Moskwy, jak twierdzi Dymitrow, oznacza naśladować przykład dany przez Lenina i Stalina” (International Communist, wydanie francuskie z 5 sierpnia 1935 roku).

P: Jak Earl Browder może być wiarygodnym członkiem Międzynarodówki Komunistycznej oraz pełnić funkcję przewodniczącego na jej Międzynarodowym Kongresie i nadal mówić, że nie przyjmuje rozkazów z Moskwy?

O: Nic mu nie broni tak mówić.

P: Czy cel amerykańskiego komunizmu jest inny niż cel komunizmu międzynarodowego?

O: Nie. W obu przypadkach celem jest ustanowienie dyktatury proletariatu na drodze rewolucji. „Podczas rewolucji Partia Komunistyczna (…) namawia część sił zbrojnych do przejścia na jej stronę i prowadzi większość społeczeństwa wystarczającą do przejęcia władzy w państwie. (…) Przede wszystkim potrzebują oni sił zbrojnych” (Earl Browder, What is Communism? str. 164 i 165).

P: Co oznacza dla komunisty słowo „faszysta”?

O: Oznacza ono cokolwiek, co jest przeciwne komunizmowi. Browder określa nim rodzinę duPont oraz „system morderstw i obozów koncentracyjnych dla każdego kto podnosi głos przeciwko wyzyskowi i opresji” (What is Communism? str. 106). Dymitrow twierdzi, że jest to „fanatyczna reakcja i kontrrewolucja” (Working class against Fascism, str. 14).

Nota: Aby mieć jasny pogląd na komunizm warto przetłumaczyć sobie słowo „faszyzm” zawsze wtedy kiedy komuniści używają go w znaczeniu: „antykomunistyczny”. Kiedy komunistyczny mówca nawołuje do jedności pracujących lub bezrobotnych, lub Murzynów, lub studentów, aby walczyć przeciwko faszyzmowi, pamiętajcie, że faszyzm dla komunisty to „antykomunizm”.

P: Czy w Stanach Zjednoczonych istnieje partia faszystowska?

O: Nie.

P: Czy w Stanach Zjednoczonych istnieje partia komunistyczna?

O: Tak.

P: Co zatem stanowi większe zagrożenie dla Ameryki?

O: Komunizm. Trzeba pamiętać, że politycznym problemem świata nie jest wybór między komunizmem a faszyzmem. Istnieją inne formy rządów oprócz faszystowskich, np. nasz własny amerykański ustrój. Walka trwa raczej między komunizmem i „antykomunizmem”, bez względu na formy, które może przyjąć ten drugi.

P: Czy komuniści mówią, że są przeciwni wojnie?

O: Tak. Dlatego też stworzyli Ligę przeciwko Wojnie.

P: Czy są oni naprawdę przeciwni wojnie?

O: Zdecydowanie nie są przeciwni wojnie domowej, gdyż jak uważają Lenin, Stalin i Browder: „Musimy przekształcić każdą imperialistyczną wojnę w wojnę domową.” Nie są przeciwni wojnom domowym i rewolucjom, które prowadzą do komunizmu. Wojny z komunizmem zawsze są dla nich niesłuszne.

P: Co mają na myśli komuniści, kiedy używają słowa „Pokój”?

O: Pokój oznacza zainstalowanie reżimu komunistycznego. Pokój w jakimkolwiek innym reżimie jest dla komunistów nie do pomyślenia. „Walka o zaprowadzenie pokoju jest walką przeciwko faszyzmowi, walka, która z natury rzeczy ma charakter rewolucyjny” (G. Dymitrow, The united struggle for Peace, str. 18, wydanie Workers’ Library). „Antywojenna walka mas musi być ściśle związana z walką przeciwko faszyzmowi [antykomunizmowi] i ruchowi faszystowskiemu” (Postanowienia Siódmego Dorocznego Kongresu, International Correspondence, 19 września 1935 roku, strona 1184, nawias dodany przez autora).

P: Jak mamy rozumieć to, że komunizm przedstawia się jako Wróg Wojny i Faszyzmu oraz przyjaciel Farmera i Robotnika?

O: Mamy rozumieć, że komunizm nie zmienił swoich zasad, ale swoją taktykę. Aby uchwycić tę różnicę, załóżmy że A to zawodowy złodziej. Decyduje się on obrabować B, C i D, siłą wkraczając do ich domostw, uderzając każdego z nich pałką, a następnie kradnąc ich dobytek. Udaje mu się to z B, ale C i D stawiają silny opór i odpierają atak, a następnie zaczynają nosić broń, aby zapobiec kolejnej napaści. Zatem A decyduje się zrezygnować z przemocy jako narzędzia przestępstwa. Złodziej ów planuje obrabować E, F i G w nowy sposób. Zaprasza ich na kolacje, opowiada im, że lubi ich rodziny, chodzi z nimi do kościoła, dołącza do tych samych klubów golfowych; w końcu zostaje zaproszony do ich domów na weekend, podczas którego obrabowuje ich. Zauważcie, że zasada życia A nie zmieniła się, ale zmienił się jego sposób działania. Aby osiągnąć cel, nie posłużył się metodami siłowymi.

To jest to, co komunizm robi dzisiaj. Odkrył, że podejście rewolucyjne nie odniosło pożądanego skutku. Niektóre kraje oparły się mu i zorganizowały się przeciwko niemu, dlatego zdecydował się zmienić swoją taktykę i użyć podejścia nierewolucyjnego, aby osiągnąć rewolucyjne cele.

P: Czy idea zmiany taktyki zrodziła się w Ameryce czy w Rosji?

O: W Rosji. Ta zmiana stała się obowiązującą polityką podczas Siódmego Dorocznego Kongresu Trzeciej Międzynarodówki, który odbył się w Moskwie w lipcu i sierpniu 1935 roku. Taktyczna linia Siódmego Kongresu odpowiada „obecnemu poziomowi ruchu [rewolucyjnego] i sile partii komunistycznych” (D.Z. Manuilski The Work of the Seventh Congress, str. 65).

P: Jaką nazwę nadano nowej taktyce komunizmu?

O: „Zjednoczony Front”, „Wspólny Front”, „ Front Ludu” lub „Ludowy Front”.

P: W jaki sposób komuniści proponują obalić ustalony porządek?

O: Na to pytanie Międzynarodówka Komunistyczna odpowiada: „Pierwszą rzeczą, którą trzeba zrobić, rzecz od której trzeba zacząć, to utworzenie Zjednoczonego Frontu.” (G. Dymitrow, raport przedstawiony Międzynarodowemu Kongresowi 2 sierpnia 1935 roku).

P: W jaki sposób komunizm tworzy Zjednoczony Front?

O: :Zabezpieczając swoje przeważające wpływy w wielu proletariackich organizacjach: związkach zawodowych, komitetach w fabrykach, spółdzielniach, organizacjach sportowych, organizacjach kulturalnych itd. (…) Pośród mas miejskiej i wiejskiej biedoty aż po niższe warstwy inteligencji i aż po, tak zwanego, «małego człowieka»” (Program of the Communist International, str. 77). „Komuniści muszą nawiązać jak najściślejszą współpracę z tymi lewicowymi socjaldemokratycznymi robotnikami, funkcjonariuszami i organizacjami, które walczą przeciwko reformistycznej polityce i wspierają Zjednoczony Front z Komunistyczną Partią” (Raport Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej, 1 sierpnia 1935 roku. Kursywa zachowana).

P: Czy taktyka Zjednoczonego Frontu oznacza, że podczas wyborów komuniści powinni zjednoczyć się z jakąkolwiek większą partią, aby zablokować wybór antykomunistycznych kandydatów, nawet jeśli sami komuniści mają listę wyborczą lub kandydata?

O: Tak. „Komuniści muszą próbować utworzyć Zjednoczony Front z partiami socjaldemokratycznymi i związkami zawodowymi (także z organizacjami gromadzącymi ciemiężonych robotników, rzemieślników itd.), i podjąć każdy trud, by zapobiec wyborowi reakcyjnych i faszystowskich [antykomunistycznych] kandydatów. W obliczu faszystowskiego [antykomunistycznego] niebezpieczeństwa, komuniści, zachowując dla siebie wolność politycznej agitacji i krytyki, uczestniczą w kampaniach wyborczych na wspólnej platformie i ze wspólną listą wyborczą frontu antyfaszystowskiego, zależnie od rozwoju i sukcesu ruchu Zjednoczonego Frontu oraz w zależności od obowiązującej ordynacji wyborczej” (Postanowienia Siódmego Dorocznego Kongresu Międzynarodowej Partii Komunistycznej, International Correspondence, 19 września 1935 roku, str. 1179. Kursywa i nawiasy zachowane, nawiasy kwadratowe dodane przez autora).

P: Czy taktyka Zjednoczonego Frontu mogłoby oznaczać, że komunizm próbowałby wkroczyć do katolickich organizacji, aby zabezpieczyć swoje „najważniejsze wpływy”?

O: Tak. „Wywierałby przemożny wpływ na grupy katolików, anarchistów i niezorganizowanych robotników, nawet na tych, którzy na chwilę obecną stali się ofiarami faszystowskiej [antykomunistycznej] demagogii.” (G. Dymitrow, The working class vs. fascism, str. 32, kursywa zachowana, nawias dodany przez autora).

P: Czy taktyka Zjednoczonego Frontu odnosi się nawet do młodzieży?

O: Tak. „Centralnym zadaniem Młodzieżowej Międzynarodówki Komunistycznej jest zaprowadzić jedność ruchu młodych przeciwko faszyzmowi i wojnie.” (O. Kuusinen w swoim wystąpieniu na Siódmym Światowym Kongresie „Ruch młodzieżowy i walka przeciwko faszyzmowi i niebezpieczeństwu wojny”, wydanie rosyjskie, Printshop nr 7, Moskwa, str. 24, kursywa zachowana). „Gdyby przedstawiciele Ligi Młodych Komunistów Stanów Zjednoczonych nie wiedzieli jak podejść do młodzieży studenckiej po koleżeńsku, nie mogliby rozwinąć swojej działalności zjednoczonego frontu pośród studentów, której najważniejszą akcją był duży studencki strajk przeciwko wojnie i faszyzmowi 12 kwietnia 1935 roku w którym wzięło udział 184 tysiące studentów” (Ibid., str. 18).

P: Czy taktyka Zjednoczonego Frontu oznacza, że masy mają być stopniowo prowadzone ku rewolucji?

O: Tak. „Partie komunistyczne muszą promować takie slogany i żądania, które odpowiadają codziennym potrzebom uciskanych robotników, łącząc ich z podstawowymi zadaniami Międzynarodówki Komunistycznej.” (Program, str. 81, kursywa zachowana). „Poprzez cały przedrewolucyjny okres istotą działania partii komunistycznych jest taktyka zjednoczonego frontu.” (Program, str. 82, kursywa zachowana).

P: A zatem Zjednoczony Front jest tylko punktem wyjścia dla Rewolucji?

O: Tak. „Partia wykorzystuje ich pomniejsze codzienne potrzeby jako punkt wyjścia dla rewolucyjnej walki o władzę klasy pracującej (Program, str. 80, kursywa zachowana).

P: A zatem zmiana taktyki nie oznacza, że komunizm się zmienił?

O: Nie. „Ogólnie rzecz biorąc, taktyka może się zmienić, ale linia generalna Międzynarodówki Komunistycznej, rewolucja proletariatu, pozostaje niezmieniona” (D.Z. Manuilski, The work of the Seventh Congress, str. 65). „Musimy walczyć o zjednoczenie wszystkich sił rewolucyjnych wokół naszego programu strategicznego, a następnie przejść do ofensywy na wszystkich frontach” (La Correspondence Internationale, 3 sierpnia 1935).

P: Kiedy komuniści zamierzają ujawnić ich rewolucyjne zasady?

O: „Po kilkuletnim okresie oddziaływania pism Marksa na społeczeństwo następna Międzynarodówka będzie jednoznacznie komunistyczna i otwarcie ogłosi swoje zasady” (The correspondence of Marx and Engels, str. 330).

P: Jakiej gwarancji udzielił w imieniu ZSRS Maksim Litwinow kiedy Stany Zjednoczone uznały Związek Sowiecki 16 listopada 1933 roku?

O: „Wstrzymać się oraz powstrzymać wszystkie osoby pracujące w rządzie i wszystkich organizacjach rządowych (…) od jakiegokolwiek czynu, jawnego lub potajemnego, mogącego w jakikolwiek sposób narazić na szwank spokój i dobrobyt, porządek i bezpieczeństwo całości lub jakiejkolwiek części Stanów Zjednoczonych.”

P: Co, według doniesień, Litwinow miał powiedzieć innym komunistom po podpisaniu gwarancji?

O: „Zauważcie, że ta obietnica nie wyklucza działalności Trzeciej Międzynarodówki.”

P: Czy Earl Browder kocha Amerykę?

O: Twierdzi, że tak. „My, komuniści, kochamy nasz kraj” (Ibid., str. 13). Zobacz odpowiedź na pytanie 49.

P: Czy komuniści popierają stosowanie przemocy?

O: Jeśli zapomnisz o powyższym cytacie odnoszącym się do rewolucji, odpowiedź Earla Browdera jest negatywna: „Komuniści nie popierają stosowania przemocy” (Ibid., str. 166). Zobacz odpowiedzi na pytania 24 i 49.

P: Jaki jest warunek przystąpienia do Międzynarodówki Komunistycznej, której Sekretarzem jest Earl Browder?

O: „Stworzyć wszędzie nielegalną maszynę organizacyjną, która w decydującej chwili będzie służyć pomocą Partii Komunistycznej w spełnianiu jej obowiązku względem rewolucji” (O. Piatnicki, Twenty-one Conditions of Admission to the Communist International).

P: Czy Earl Browder, pomimo jego miłości do Ameryki, popiera taktykę Zjednoczonego Frontu polegającą na przekonaniu marynarzy i żeglarzy do wzniecenia rewolucji w Ameryce?

O: Tak. „Żołnierze i marynarze mogą i muszą przekonać się do rewolucji. Wszystkie rewolucje odbyły się z użyciem broni, na której polegali obalani przywódcy jako na środku do własnej ochrony” (What is Communism?, str. 165, kursywa zachowana).

P: Czy Międzynarodówka Komunistyczna kiedykolwiek zalecała taką metodę?

O: Tak. „ Próbując przekształcić przyszłą wojnę imperialistyczną w wojnę domową, komuniści muszą w każdym kraju skoncentrować swoje wysiłki na niezbędnych częściach wojskowej machiny imperialistów” (Trzynasta plenarna sesja Komitetu Wykonawczego Kominternu, grudzień 1933 roku, por. International Correspondence 1934, Nr 1 i 2, The Communist luty 1934, str. 146).

P: Które periodyki są wydawane w duchu posłuszeństwa instrukcjom Międzynarodówki Komunistycznej, aby wzniecić rewolucję w Armii i Marynarce?

O: Soldier’s Voice, Shipmate’s Voice oraz Navy Yard Worker.

P: Jeśli komunistom, realizując taktykę Zjednoczonego Frontu, uda się „spenetrować od wewnątrz” grupy takie jak YMCA, grupy kościelne, organizacje atletyczne, związki zawodowe itd. itp., to do kogo będzie należeć kontrola nad tą organizacją?

O: „W Zjednoczonym Froncie komuniści zawsze muszą zachować rolę przywódcy (…) Partia Komunistyczna nigdy nie zrzeknie się swojej roli jako przywódcy ani swojej rewolucyjnej inicjatywy” (La Correspondence Internationale, 5 sierpnia 1935 roku).

P: Czy nowa taktyka oznacza, że komunizm zapomniał o swoim rewolucyjnym celu i że ustąpił przed pokojowymi reformami czy też trwałością amerykańskich instytucji?

O: Nie. „Tylko skończone łachudry (…) beznadziejni idioci mogą myśleć, że za pomocą taktyki Zjednoczonego Frontu komunizm kapituluje przed socjaldemokracją” (D.Z. Manuilski, The work of the Seventh Congress, str. 59).

P: Na kogo w takim razie wychodzimy my, Amerykanie, jeśli wierzymy w taktykę Zjednoczonego Frontu?

O: Zobacz odpowiedź na pytanie 53.

P: Czy ksiażka Earla Browdera What is Communism? ma jakikolwiek związek z Trzecią Międzynarodówką, mimo jego zapewnienia, że „nie przyjmuje rozkazów z Moskwy”?

O: Oficjalny organ Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej twierdzi, że „książka Towarzysza Browdera stanowi istotny wkład w ideologiczną propagandę i agitacyjną działalność Partii Komunistycznej w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Książka może być uważana za bezpośredni efekt działań przeprowadzonych przez Międzynarodówkę Komunistyczną pod zwierzchnictwem Towarzysza Dymitrowa” (Strona 816, czerwiec 1936).

P: Czego bardziej boją się Amerykanie: człowieka, który przypuszcza frontalny atak z mieczem, czy człowieka, który wbija nóż w plecy?

O: Amerykanie nie lubią oszustwa, nawet pod nazwą taktyki. Warto zatem być czujnym względem komunizmu, który oficjalnie twierdzi: „Chcemy zaatakować naszych klasowych wrogów od tyłu” (O. Kuusinen, „Ruch młodzieżowy”, przemowa wygłoszona na Siódmym Światowym Kongresie, 17 sierpnia 1935 roku, rosyjskie wydanie, str. 31).

P: W jaki sposób nasz Pan ostrzegł świat przed taką taktyką?

O: „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami” (Mt 7,15)

P: Kto po raz pierwszy w historii chrześcijaństwa użył taktyki Zjednoczonego Frontu?

O: Judasz, zdradzając naszego Pana pocałunkiem.

P: Dlaczego Judasz zdradził pocałunkiem?

O: Ponieważ Judasz wiedział, że Boskość jest święta, że mogła być obalona tylko przez jakiś zewnętrzny znak miłości.

P: Dlaczego komuniści używają taktyki Zjednoczonego Frontu?

O: Ponieważ wiedzą, że niektóre rzeczy w naszym amerykańskim życiu są tak święte, mianowicie nasz rząd, nasze prawo do własności, nasze swobody obywatelskie i nasze prawo do wolności sumienia, że mogą być obalone tylko przez znak miłości; dlatego też udają, że są naszymi przyjaciółmi.