Wilhelm II Hohenzollern
75 lat temu, 4 czerwca 1941 roku zmarł w Doorn (Utrecht, Holandia), w wieku 82 lat (ur. 27 I 1859), Wilhelm II Hohenzollern (Friedrich Wilhelm Albert Viktor von Hohenzollern), król Prus (König von Preußen) i cesarz niemiecki (Deutscher Kaiser); syn króla i cesarza Fryderyka III; na tron wstąpił (bez odbycia ceremonii koronacji) po krótki panowaniu swojego ojca, 15 czerwca 1888; jedną z jego pierwszych decyzji było zdymisjonowanie wszechwładnego dotąd kanclerza Ottona von Bismarcka; jego panowanie znamionował wzrost imperialnych aspiracji Niemiec oraz teatralność wystąpień publicznych, wykraczających poza dyplomatyczną oględność (np. słynna „mowa huńska” z 1900), co propagandzie państw związanych entente cordiale, a zwłaszcza Anglii, pozwoliło przedstawiać go jako militarystę i „wojennego podżegacza” oraz obarczyć go wyłączną niemal odpowiedzialnością za wybuch I wojny światowej; choć prawie cała wojnę spędził w Kwaterze Głównej wojski niemieckich w Pszczynie, faktycznie od 1915 utracił realny wpływ na prowadzenie wojny; w wyniku rewolucji listopadowej 1918 roku został zmuszony do abdykacji; otrzymał azyl w neutralnej Holandii (która nie zgodziła się na wydanie go Aliantom, chcącym postawić go przed sądem), gdzie spędził resztę życia.
prof, Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
