Silvano Panunzio
5 lat temu, 10 czerwca 2010 roku zmarł w Pescarze (Abruzja), w wieku 92 lat (ur. 16 V 1918), Silvano Panunzio, filozof, myśliciel religijny, mistyk i badacz symboli, teoretyk metapolityki, civis catholicus Rzymu, Wiecznego Miasta; jego ojcem był Sergio Panunzio (1886-1944), promotor włoskiej „rewolucji konserwatywnej” i teoretyk jurysprudencji faszystowskiej, sprzeciwiający się jednak sojuszowi z III Rzeszą i „ustawom rasowym”; współzałożyciel w 1956 roku (wraz z katolickimi neogibelinami: Attilio Mordini i Primo Siena) Przymierza Michała Archanioła, stanowiącego front duchowego oporu przeciwko chadeckiej „katolewicy” oraz (1976) pisma Metapolitica. Rivista di Studi Universali; w studiowaniu „metafizyki Ewangelii wiecznej” podążał śladami wielkich mistyków chrześcijańskich, Stary Testament i język hebrajski studiował pod kierunkiem (nawróconego i ochrzczonego przez papieża Piusa XII) b. rabina Rzymu Eugenia Zolli, w badaniach nad tradycjami orientalnymi korzystał z dorobku szkoły „perenialistycznej” (R. Guénon); „chrześcijański gnostyk” i „katolicki evolianista”, inicjator i główny przedstawiciel „metapolityki sakralnej”, jako nauki syntetycznej, która łączy metafizykę (naukę o zasadach), politykę (naukę o środkach) i eschatologię (naukę o celach ostatecznych), jak również Wschód i Zachód, kontemplację i działanie, byt i powinność, a inaczej mówiąc: „metafizyki stosowanej”, która na polityce dokonuje „operacji estetycznej”, podnoszącej ją do godności „szlachetnego działania” (recte ágere) i „myśli w działaniu”, chroniąc ją przed pogrążeniem się w „puszczy kryptopolityki”, czyli władzy tajnych towarzystw, pozostających w służbie oligarchii finansowych, korumpujących świat współczesny poprzez niwelującą ideologię praw człowieka, homogenizację kulturową, wywłaszczenia, globalizację środków komunikowania i handlu, New Age i fałszywy ekumenizm; w perspektywie eschatologicznej metapolityka to środek niezbędny do pokonania „lucyferycznej pokusy nowoczesności” oraz tworzenie cywilizacji powszechnej podług praw Opatrzności Boskiej i przygotowywanie ludzi do stawania się obywatelami Niebios; dwoma stałymi punktami odniesienia dla metapolityki są Dwa Słońca: Imperium i Kościół, wokół których wszystko krąży na podobieństwo satelitów w hierarchii miłości.
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
