Ramón de Campoamor
24 września 1817 roku urodził się w Navii (Asturia) Ramón María de las Mercedes de Campoamor y Campoosorío, poeta, dramaturg, filozof, publicysta i polityk; był synem zamożnego rolnika ożenionego ze szlachcianką; studiował filozofię, logikę i matematykę w Santiago de Compostella i w klasztorze św. Tomasza z Akwinu w Madrycie; rozpoczął również studia medyczne, ale ich nie ukończył, poświęcając się literaturze oraz intensywnym studiom nad klasykami, zwłaszcza łacińskimi; debiutował (1837) w okresie rozkwitu romantyzmu i pod auspicjami romantyka José’go de Esproncedy (1808-1842), ale już wkrótce zerwał ze stylem romantycznym i od 1842 stał się czołowym reprezentantem realizmu w poezji hiszpańskiej; jako filozof bronił metafizyki (swoje stanowisko nazywał „ideizmem”), zwalczał zaś prądy materialistyczne, pozytywizm i panenteizm; w polityce był monarchistą (izabelickim) i konserwatystą – w latach 40. XIX wieku związał się z Partią Umiarkowaną (Partido Moderado); w 1846 został doradcą królewskim, rok później gubernatorem cywilnym prowincji Castellón, później zaś Alicante; był wybierany dwukrotnie (1850, 1857) do Kongresu Deputowanych, a pod koniec życia był senatorem z prowincji Murcja (1888-90), León (1891) i Orense (1896); w swojej publicystyce zwalczał demokrację, bronił zaś cenzury „poglądów sprzecznych z doktryną katolicką, błędnych lub prowadzących do błędu, przewrotnych, niemoralnych i obelżywych w stosuku do naszej religii i jej świętych instytucji”; w 1862 roku został członkiem Królewskiej Akademii Hiszpańskiej; zmarł w 1901 roku.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
