Hieronim hr. Tarnowski
31 października 1945 roku zmarł w Krakowie, w wieku 61 lat (ur. 12 VIII 1884), Hieronim Jan hr. Tarnowski h. Leliwa, publicysta i działacz konserwatywno-monarchistyczny i katolicki; syn jednego z czołowych „Stańczyków” Stanisława hr. Tarnowskiego i Róży z Branickich, do wybuchu I wojny światowej członek stańczykowskiego Stronnictwa Prawicy Narodowej (SPN); w armii austriackiej porucznik 2. Pułku Lansjerów ks. Schwarzenberga, walczący na froncie wschodnim; w wojnie polsko-bolszewickiej oficer 8. Pułku Ułanów im. ks. Józefa Poniatowskiego, a następnie adiutant gen. Maxime’a Weyganda; współzałożyciel (z K. M. Morawskim, Konstantym hr. Platerem i in.) integralnie konserwatywnego Stronnictwa Zachowawczego (1922), a po jego „fuzji” (której nie akceptował) ze Stronnictwem Chrześcijańsko-Narodowym – również (1926) Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego (KZ-M); współpracownik Biuletynu Stronnictwa Zachowawczego, rocznika Pro Fide Rege et Lege, Pro Patria, oraz Bez Przyłbicy; członek Rady Naczelnej efemerycznego (1926) Zjednoczenia Monarchistów Polskich, działacz Akcji Katolickiej; jako ostatni właściciel ordynacji w Rudniku nad Sanem, w czasie okupacji niemieckiej ukrywał Żydów (m.in. prof. L. Erlicha); w październiku 1944 wywłaszczony i wypędzony z majątku przez „władzę” PKWN (część jego dóbr nieruchomych uratowali folwarczni chłopi); nieszczęśliwy w życiu rodzinnym, lecz bezkompromisowo wierny zasadom Religii, Etyki, Tradycji i Autorytetu, otaczał go nawet „nimb świętości”.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
