Eugène Ionesco
20 lat temu, 28 marca 1994 zmarł w Paryżu, w wieku 84 lat, Eugène Ionesco (właśc. Eugen Ionescu), dramaturg i prozaik; syn Rumuna i Francuzki; w młodości uczeń rumuńskiego filozofa Nae Ionescu oraz członek nieformalnej grupy intelektualistów (M. Eliade, E.M. Cioran) AXA, sympatyzującej z narodowo-rewolucyjnym Legionem Michała Archanioła Corneliu Z. Codreanu (lecz odsunął się od niej, zrażony terrorem antyżydowskim); od 1938 roku mieszkał we Francji i tworzył w języku francuskim; od początku lat 50. zyskał sławę jako najwybitniejszy (obok S. Becketta) reprezentant paryskiej awangardy teatralnej, nazwanej wkrótce także (M. Esslin) Teatrem Absurdu; mistrz groteski i pure-nonsensu, przyjęty w 1957 roku do Kolegium Patafizycznego (τὰ ἐπὶ τὰ μετὰφυσικά – ta epi ta metaphysika – „to co ponad metafizyką”); w latach 60. felietonista prawicowych dzienników „L’Aurore” i „La Minute”, krytyk lewackiej rewolty studenckiej ’68 roku, w 1978 poparł publicznie bojową organizację studentów prawicy narodowej Groupe union défence (GUD); antykomunista, wspierający walkę z systemami totalitarnymi, zwłaszcza z ludobójczym reżimem komunistycznym w jego ojczystej Rumunii (protestował m.in. przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego w PRL); od 1970 roku członek Akademii Francuskiej; przez wiele lat pasjonat filozofii Wschodu oraz Kabały, w jesieni życia nawrócił się na katolicyzm i napisał libretto do oratorium o św. Maksymilianie Marii Kolbe.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Kalendarium
Hm, wczoraj o nim myslalem, bo mi sie przypomnial genialny "Nosorozec".
I to w kontekscie "Slubu" Gombrowicza.