Bronisław Onufry Kopczyński
5 kwietnia 1943 roku zmarł w niemieckim obozie koncentracyjnym na Majdanku (Lublin), w wieku 26 lat (ur. 10 IX 1916), Bronisław Onufry Kopczyński, ps. konspiracyjny Stefan Barwiński, ps. muzyczne Lech Kobron, Sławomir Bronicz, kompozytor, dyrygent, krytyk artystyczny i publicysta narodowo-radykalny; syn malarza Bronisława Piotra Kopczyńskiego (1882-1964), imię „Onufry” otrzymał na cześć autora pierwszej gramatyki polskiej, ks. Onufrego Kopczyńskiego SchP (1735-1817); ukończył Konserwatorium Warszawskie, gdzie dyrygentury uczył go Walerian Bierdiajew (1885-1956); w latach 30. związał się z Ruchem Narodowo-Radykalnym „Falanga”, zostając redaktorem jego czasopisma „Ruch Kulturalny”, a następnie „W natarciu”, oraz kierownikiem Polskiej Organizacji Akcji Kulturalnej (POAK), postulującej oczyszczenie kultury polskiej z wpływów obcych, zwłaszcza żydowskich; publikował również w „Falandze”, „Przełomie”, „Ruchu Młodych” i „Prosto z Mostu”; w czasie okupacji hitlerowskiej został członkiem konspiracyjnej Konfederacji Narodu, w której kierował pionem kulturowym; był założycielem i pierwszym redaktorem (od wiosny 1942) naczelnym miesięcznika „Sztuka i Naród”; z jego kilkudziesięciu kompozycji (głównie piosenek i kantat) najbardziej znana jest pieśń Uderzeniowych Batalionów Kadrowych KN (scalonych z AK) Wymarsz Uderzenia (inc. „A jeśli będzie wiosna”) do słów Andrzeja Trzebińskiego (1922-1943); aresztowany przez gestapo w nocy z 8 na 9 stycznia 1943, został osadzony na Pawiaku, a następnie wywieziony do obozu na Majdanku, gdzie zmarł cztery miesiące później na tyfus plamisty.
Prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
