Belizariusz
1450 lat temu, 13 marca 565 roku zmarł w Konstantynopolu, w wieku ok. 60 lat, Belizariusz [gr. Βελισάριος; łac. (Flavius) Belisarius], wódz bizantyjski; z pochodzenia był prawdopodobnie romanizowanym Germanem lub Trakiem, urodzonym na terenie dzisiejszej Bułgarii; podczas wojny z Persją mianowany przez cesarza Justyniana I Wielkiego wodzem naczelnym na Wschodzie (magister militum per Orientem), gdzie walczył ze zmiennym szczęściem, a następnie (532) stłumił plebejskie powstanie Nika w Konstantynopolu; od 533 roku, na polecenie cesarza przeprawił się do Afryki, gdzie zajął Kartaginę, pokonał króla Wandalów i zajął ich państwo; w 535 wylądował na Sycylii, a następnie w Italii, gdzie zdobył Neapol i bez walki zajął Rzym, a wreszcie Rawennę, biorąc do niewoli króla Ostrogotów Witigisa, jednak wskutek intryg dworskich utracił na pewien czas dowództwo i nie dano mu odbyć triumfu; w 559 roku obronił jeszcze Konstantynopol przed Hunami; jego sekretarzem był słynny historyk Prokopiusz z Cezarei; opowieści o jego oślepieniu i zmuszenia do żebractwa są legendą.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
