HENRYK III BIAŁY
750 lat temu, 3 grudnia 1266 roku zmarł we Wrocławiu, w wieku ok. 36-39 lat (ur. między 1227 a 1230), HENRYK III BIAŁY, książę wrocławski z dynastii Piastów od 1248; był trzecim pod względem starszeństwa synem księcia Henryka II Pobożnego i królewny Anny, córki Przemysła Ottokara I, króla Czech; uznany za pełnoletniego w 1247, rok później otrzymał dzielnicę wrocławską wskutek podziału, do którego jego najstarszy brat (drugi co do starszeństwa Mieszko nie żył od 1242) – Bolesław II Rogatka został zmuszony przez możnych; wbrew ich oczekiwaniom okazał się władcą silnym, energicznie broniącym prerogatyw książęcych, zaś współrządzący z nim młodszy brat Władysław (duchowny i od 1265 abp Salzburga) był z nim zgodny; rozbudował Wrocław i wybudował zamek na Ostrowie Tumskim; po 1250 stał się najpotężniejszym księciem na Dolnym Śląsku, a w stosunkach zewnętrznych trzymał się sojuszu z czeskimi Przemyślidami (Wacławem I i Przemysłem Ottokarem II), co jednak ściągnęło na jego domenę pustoszące najazdy książąt wielkopolskich (Przemysła I i Bolesława Pobożnego), będących sojusznikami węgierskich Arpadów; w połowie 1266 wybuch przeciw niemu bunt części rycerstwa, wspierany być może przez bpa wrocławskiego – Tomasza oraz przez Rogatkę; książę zdołał stłumić bunt, lecz wkrótce zmarł nagle, co wzbudziło podejrzenia o jego otrucie – wielce prawdopodobne i potwierdzane przez ówczesne i późniejsze kroniki.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
To tylko część prawdy. Książę pozbawił się części swojego dziedzictwa za pomoc w walce przeciwko swojemu bratu, księciu Bolesławowi Rogatce. W 1249 r. zrzekł się na korzyść margrabiego Miśni, Henryka Dostojnego sporej połaci swojego księstwa, co ostatecznie zakończyło się utratą przez Polskę kasztelanii szydłowskiej a dla biskupstwa lubuskiego, należącego do polskiej prowincji kościelnej utratą znacznego terytorium, które zajmował dekanat Seliven , czyli Sławin. Nie warto w taki sposób pisać o historii.