Mikłaszewscy
70 lat temu, 10 sierpnia 1944 roku zginęli w Warszawie: w wieku 58 lat – Stanisław Miłaszewski, pseudonim konspiracyjny „Narcyz Kwiatek”; poeta, dramaturg, krytyk teatralny, publicysta i tłumacz; reprezentant prądu neoklasycystycznego w schyłkowym okresie Młodej Polski oraz neoromantycznego dramatu poetyckiego; żołnierz Armii Polskiej pod dowództwem gen. J. Hallera; w okresie międzywojennym urzędnik w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a następnie w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego; 1923-24 kierownik literacki Warszawskich Teatrów Miejskich a 1924-25 Teatru Narodowego; laureat Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury (1935); od 1937 roku prezez Zjednoczenia Polskich Pisarzy Katolickich; współwydawca (z Janem Rembielińskim) pisma Podbipięta, skupiającego narodowców afiliowanych do sanacji; od 1938 roku senator – nominat Prezydenta RP V kadencji; oraz, w wieku 50 lat, jego żona Wanda Miłaszewska z Jentysów, powieściopisarka, reporterka i tłumaczka; absolwentka Akademii Sztuk Pięknych, w latach 1921-28 redaktorka działu teatralnego tygodnika dla kobiet Bluszcz; oboje prowadzili salon literacki w Warszawie i byli autorami antologii poezji religijnej oraz konspiracyjnej antologii poezji wojennej; prowadzili też kronikę oblężonej Warszawy w 1939 roku, a po wybuchu powstania punkt werbunkowy i sanitarny; według jednej wersji zginęli pod gruzami walącego się domu przy ul. Focha 4, według innej Stanisław zginął w (bezskutecznej) obronie żony po zajęciu domu przez Niemców; w 1951 roku ytwory obojga zostały objęte całkowitym „zapisem” komunistycznej cenzury i wycofane z bibliotek.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Uncategorized
