Manuel Milá y Fontanals
4 maja 1818 roku urodził się w Villafranca del Panadés/Vilafranca del Penedès (Katalonia) Manuel Milá y Fontanals [katal. Manuel Milà i Fontanals], filolog, teoretyk literatury i estetyki, jeden z reprezentantów katalońskiego odrodzenia kulturalnego (Renaixenca), nazywany też ojcem filologii hiszpańskiej; studiował prawo i filozofię na uniwersytetach w Cerverze i Barcelonie; od 1845 był profesorem estetyki oraz historii literatury powszechnej i hiszpańskiej na Uniwersytecie Barcelońskim; wśród jego wielu wybitnych uczniów najwybitniejszym był wielki polihistor hiszpański Marcelino Menéndez Pelayo (1856-1912); jego poglądy literackie i polityczne ewoluowały – początkowo był entuzjastą romantyzmu i liberałem, następnie przeszedł na pozycje tradycjonalistyczne i estetyki klasycznej; również jeśli chodzi o jego stosunek do języka katalońskiego uważał zrazu, że jest on już martwy i niemożliwy do wskrzeszenia, także w literaturze, później jednak zmienił zdanie, a nawet, aby dać przykład, napisał kilka wierszy w zmodernizowanym katalońskim, aczkolwiek językiem jego studiów na zawsze pozostał kastylijski; opublikował z komentarzem krytycznym wiele zapomnianych dzieł średniowiecznej poezji katalońskiej (romance i powieści rycerskie); dowiódł też wpływów prowansalskich i katalońskich na średniowieczną lirykę kastylijską, o czym wówczas nikt nie wiedział; odkrył, że dialekt balearski jest częścią języka katalońskiego; przewodniczył wskrzeszonym w 1859 roku ze średniowiecza turniejom poetyckim, zwanym Świętem Kwiatów (Jocs Florals); zmarł w 1884 roku.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
