José Enrique Varela
125 lat temu, 17 kwietnia 1891 roku urodził się w San Fernando (Kadyks, Andaluzja) gen. José Enrique Varela Iglesias; był synem sierżanta piechoty morskiej i w wieku 18 lat wstąpił do tego samego regimentu, w którym służył jego ojciec; w latach 1912-15 odbył studia w Akademii Piechoty; następnie służył w Maroku Hiszpańskim, odznaczając się w walkach z Maurami, za co otrzymał dwukrotnie najwyższy hiszpański order wojskowy – Krzyż z Wieńcem Św. Ferdynanda; po zakończeniu wojny (1929) został awansowany do stopnia pułkownika; po ustanowieniu II Republiki (1931) wziął udział w nieudanym puczu (sanjurjada) gen. J. Sanjurjo w sierpniu 1932 roku; przebywając w więzieniu poznał przywódcę Wspólnoty Tradycjonalistycznej w Andaluzji – Manuela Fal Conde (1894-1975), który „nawrócił” go na legitymistyczny karlizm; amnestionowany, po wygraniu wyborów (1934) przez centroprawicę został awansowany przez ministra wojny – J. M. Gil-Roblesa do stopnia generała; stanął też na czele karlistowskiej milicji (Requeté), reorganizując ją, opracowując jej regulamin i zwiększając wydatnie jej siłę bojową; po utworzeniu rządu Frontu Ludowego (1936) brał udział w przygotowaniach do puczu wojskowego i 18 lipca dowodził powstaniem w Kadyksie; następnie uczestniczył w zdobywaniu Sewilli, Kordowy, Antequery i Malagi; w sierpniu zastąpił gen. J. Yagüe na czele sił operujących w Estremadurze, a następnie poprowadził odsiecz dla obrońców Alkazaru Toledańskiego, dowodzonych przez płk. Moscardó; w bitwie o Madryt walczył na czele sił, które dotarły do dzielnicy uniwersyteckiej; w kolejnych latach brał udział w najważniejszych bitwach wojny domowej (Jarama, Brunete, Teruel i nad Ebro); po zwycięstwie sił narodowych został awansowany do stopnia generała dywizji, odznaczony Wielkim Krzyżem Orderu Św. Łazarza Jerozolimskiego, a 9 VIII 1939 został ministrem wojny w rządzie Franco; był zdecydowanym przeciwnikiem przystępowania do wojny po stronie „Osi” i zachowania dobrych stosunków z Aliantami (wg źródeł brytyjskich subwencjonowanym przez Anglosasów, podobnie jak inni antyhitlerowscy generałowie); był jednym z ośmiu najwyższych rangą generałów, którzy w 1942 wystosowali ostry w tonie list do Caudillo, domagający się przywrócenia ustroju monarchicznego; 16 VIII 1942 był zapewne głównym celem nieudanego zamachu bojówkarzy falangistowskich po mszy św. w intencji kombatantów karlistowskich w bazylice de Begoña na przedmieściach Bilbao; incydent ten Franco wykorzystał do „cięcia po skrzydłach”, dymisjonując zarówno falangistowskiego ministra spraw wewnętrznych – V. Galarzę, jak i Varelę; w marcu 1945 został mianowany Wysokim Komisarzem Hiszpanii w Maroku, gdzie zmarł (w Tetuanie), w 1951 roku; pośmiertnie został awansowany do najwyższego w armii hiszpańskiej stopnia kapitana generalnego (Capitán General) sił zbrojnych oraz otrzymał dziedziny tytuł markiza (marqués) de Varela de San Fernando.
prof. Jacek Bartyzel
Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium
Precz z faszyzmem!
z tym "faszyzmem" to rożnie bywało;ochotnik Anglik Orwell walczący w obronie "republiki" i "demokracji"przed "faszyzmem" na froncie aragońskim/1936-37/ w szeregach marksistowskich milicji POUM-nagle dowiedział się,że wspiera siły "trockistowsko-faszystowskie";i ledwie uszedł z życiem z Hiszpanii;wielu jego towarzyszy broni wracających z linii frontu,czy rannych przebywających w szpitalach"w amosferze podejrzen,strachu,niepewnosci i .. nienawiści….zostalo aresztowanych jawnie z pogwałceniem prawa..i przewiezionych do tajnych więzień'….i tak komunistyczna formacja POUM została rozwiązana/w ramach walki z "faszyzmem"/;a członkowie z inicjatywy rezydenta NKWD w Hiszpanii/Orłow/ wytępieni…..