banner ad

Jean Dutourd

| 17 stycznia 2016 | 1 Komentarz

Dutourd 20035 lat temu, 17 stycznia 2011 roku zmarł, w wieku 91 lat (ur. 14 I 1920), Jean Gwenaël Dutourd, powieściopisarz, eseista, dziennikarz i tłumacz literatury angielskiej; zmobilizowany w maju 1940, piętnastego dnia kampanii francuskiej dostał się do niewoli niemieckiej, skąd po sześciu tygodniach uciekł; studiował (pod kierunkiem Gastona Bachelarda, który został także świadkiem na jego ślubie) filozofię na Sorbonie, lecz nie uzyskał pełnego licencjatu z powodu niezaliczenia psychologii; brał udział w ruchu Oporu: aresztowany, zdołał uciec, a następnie wziął udział w wyzwalaniu Paryża; za swoje pierwsze dzieło (Kompleks Cezara) otrzymał w 1946 Nagrodę Stendhala (w kolekcji jego nagród są także: Prix Courteline, Prix Interallié, Prix Prince Pierre de Monaco, Prix Saint-Simon i Grand Prix Catholique de Littérature); od 1950 do 1966 był doradcą literackim wydawnictwa Gallimard; jako recenzent teatralny współpracował z dziennik France-Soir, a jako komentator występował co tydzień w katolickim radiu Courtoisie; 14 VII 1978 nieznani sprawcy, którzy przedstawili się jako wrogowie jego stylu literackiego, podłożyli bombę w jego mieszkaniu; ten incydent miał ostatecznie szczęśliwe konsekwencje, ponieważ pół roku później (30 XI 1978) został wybrany do Akademii Francuskiej (fotel 31); w 1997 został członkiem Wydziału Literatury i Języka Serbskiej Akademii Nauk i Umiejętności; od 2009 był prezesem stowarzyszenia Obrony Języka Francuskiego; jako powieściopisarz był przede wszystkim mistrzem satyry, zaś w twórczości niebeletrystycznej wyróżniają się pamflety na socjalizm (Socjalizm z głową dzwońca, 1983) i na demokrację (Feldmarszałek von Bonaparte, 1996) – to ostatnie dzieło jest historią alternatywną („uchronią”), opartą o założenie, że Ludwik XVI stłumił rewolucję w zarodku, wskutek czego w Europie nie rozpowszechniła się idea „państwa-narodu”, nie doszło zatem do zjednoczenia Włoch i Niemiec, Austria zachowała swoją dominującą pozycję w świecie germańskim oraz weszła w posiadanie Korsyki, a tytułowy Bonaparte zrobił karierę wojskową w jej służbie, nie było więc ani II ani III Rzeszy, wojny 1870 roku oraz wojen światowych, teorii walki klas Marksa i barbarii komunistycznej, Francja zaś zachowała Luizjanę, a Stany Zjednoczone stały się frankofońskie; wychowany w tradycji rojalistycznej, Dutourd pozostał jej wierny całe życie i w 1994 roku został członkiem założycielem monarchistycznego stowarzyszenia Jedność Kapetyńska (L'Unité capétienne), przyznającego nagrodę literacką Hugona Kapeta.

 

prof. Jacek Bartyzel

 

Kategoria: Jacek Bartyzel, Kalendarium

Komentarze (1)

Trackback URL | Kanał RSS z komentarzami

  1. Csx pisze:

    Czy są jakieś tłumaczenia jego książek na polski?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *