banner ad

Alain de Benoist

| 11 grudnia 2010 | 0 Komentarzy

Benoist Alain de70 lat temu, 11 grudnia 1943 roku urodził się w Saint-Symphorien k. Tours Alain de Benoist de Gentissart, pseud. Cédric de Gentissart, Fabrice Laroche, Robert de Herte i David Barney, filozof, politolog i eseista oraz bibliograf prawic francuskich; potomek arystokratycznej rodziny katolickiej (a także, ze strony matki, Gustave’a Moreau); we wczesnej młodości związany z ugrupowaniami i czasopismami prawicy narodowej (Federacja Studentów Nacjonalistycznych, „Lectures françaises”, Europe-Action) i sympatyk OAS, pod wpływem lektury antychrześcijańskiego religioznawcy L. Rougiera, zwrócił się ku tradycjom pogańskim; współzałożyciel (1968) GRECE – metapolitycznego stowarzyszenia Nowej Prawicy (Nouvelle droite) – elitarystycznej, nietzscheańskiej, antychrześcijańskiej, antynacjonalistycznej, regionalistycznej, odwołującej się do etiologii, eugeniki i in. teorii biologicznych – nazywany nawet jej „papieżem”; założyciel i redaktor „Nouvelle École” (1969) i „Krisis” (1988), stały komentator (od 1973) „Élements”, kierownik licznych serii wydawniczych; laureat Wielkiej Nagrody Eseistycznej Akademii Francuskiej (1978); po 1989 roku odszedł od symetrycznej krytyki liberalizmu i marksizmu (jako skrajnego egalitaryzmu) na rzecz jednostronnego antyliberalizmu, antykapitalizmu i antyamerykanizmu oraz sojuszu z rewolucyjną lewicą (nawiązał także współpracę z A. Duginem); swoje aktualne poglądy definiuje jako: krytykę indywiduo-uniwersalizmu, nacjonalizmu i etnocentryzmu – jako różnych przejawów tej samej „metafizyki subiektywności”; systematyczną dekonstrukcję „rozumu kupieckiego” planetarnego władztwa kapitału; obronę autonomii lokalnych i różnych tożsamości wspólnotowych – jako warunku odrodzenia demokracji; „federalizm integralny”, oparty o zasadę pomocniczości i praktykę demokracji partycypacyjnej, wskazując też, jako na swoich antenatów m.in.: Rousseau, Komunę Paryską, „heroiczny” socjalizm francuski, faszystowskich nonkonformistów z lat 30., niemiecką Rewolucję Konserwatywną, syndykalizm rewolucyjny i sytuacjonizm.

 

prof. Jacek Bartyzel

 

Kategoria: Kalendarium

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *